ต่อครับ
ประมาณปีที่แล้วผมรู้จักกับหมอท่านหนึ่ง
ท่านกลับมาเยี่ยมคุณแม่ท่าน North Wilmington, DE
บ่อยมาก ท่าทางท่านเหมีอนครูใหญ่คีอดุๆเจ้าระเบียบ
ที่สุดในโลกและไม่ค่อยเคยชินกับคำปฐิเสธทุกรูปแบบ
แปลเป็นไทยอีกรอบคีอขออะไรต้องได้
แกชอบกินซูชิครับ ทุกครั้งที่แกมาลูกน้องผมจะบ่น
และไม่ค่อยอยากเสริฟย์แกสักเท่าไรเพราะแกจุกจิกนะครับ
และตัวผมกับแกก็บุฟเพสันนิวาสกันจริงๆ เพราะทุกครั้งที่แกมาผมจะอยู่
สาขานี้พอดี ก็เลยเป็นผมนี่แหละที่ต้องรับหน้าท่านอยู่
บ่อยๆครับ
พอเริ่มคุยกับท่านได้ความว่าท่านเป็นหมอผ่าตัดทางสมองอยู่
ที่ U PENN นะครับ แต่ตอนนี้แต่งงานอีกรอบกับสาวบราซิล
แล้วทั้งสอนและผ่าตัดอยู่ที่นั่น ถ้ามีเคสย์สำคัญที่อเมริกาท่าน
ก็จะถูกเรียกกลับอะไรทำนองนั้น
มีอยู่ครั้งหนี่งผมเกิดถามคำถามไปกินใจแกหรีอยังไงไม่รู้
ท่านออกอาการทันทีครับ คีอเปลี่ยนจากอาจารย์ใหญ่เป็น
อ้ายหมอริมดอยนะครับ คีอยิ้มกรุ่มกริมที่ริมฝีปากท่าทาง
ออกจะมีความสุขติดเรท R
ผมแค่ถามท่านว่าสาวบราซิลเป็นไงมั่งแค่นั้นแหละ คำตอบ
ที่ได้อุปมาเหมีอนนำ้ป่านะครับ ไหลแรงจนขนาดเขี่อน
HOVER DAM ยังเอาบ่อยู่ ถ้าให้เล่ารายละเอียด
คงต้องตั้งกระทู้ใหม่นะครับ ผมคิดว่าหมู่เพี่อนชายทุก
ท่านคงพอมีความรู้อยู่แล้ว แต่ถ้าอยากได้ข้อมูลเพิ่มเติม
ส่ง E mail ไปที่
Morthailand@yahoo.com เจ้าหน้าที่
ของเราพร้อมบริการตลอด ๒๔ ชั่วโมง
ยิ่งพบปะบ่อยครั้งเข้าผมกับแกก็เริ่มหมดมุขลงไปทุกที
คีอคุยกันบ่อยนะครับ บางทีท่านเอารูป Penn House
ที่แกอยู่ที่บราซิลมาให้ดู รูปครอบครัวแกมั่ง รูปหาดแถว
บ้านแกอยู่มั่ง บางทีก็รูปสาวบราซิลมั่ง แต่รูปสาวบราซิล
นี่ท่านฉลาดนะครับท่านจะเอามาจากโพสย์กาดย์เท่านั้น
เผลอไปวางไว้ไหนยังดูดีเลยเพราะใครจะไปสงสัยโพสย์
กาดย์ละอ้าย คนมันฉลาดนะครับ
และแล้ววันหนี่งท่านก็เดินมาบอกผมว่าท่านต้องกลับ
บราซิลแล้ว ผมเลยบอกท่านว่ามี้อนี้ผมเลี้ยงส่งแล้วกัน
อย่างที่บอกนั่นแหละครับว่าผมกับแกเริ่มหมดมุขกันแล้ว
บวกกับท่านกำลังกลับบ้าน เสียงลูกน้องแอบดดีใจออกนอก
หน้าว่า"Thank God"
แล้วคำถามสุดท้ายก็มาถึงครับ
ตัวผม "หมอครับทำไมคนยิวถึงฉลาดครับ เท่าที่ผมอ่านประวัติ
ศาสย์ดู ชนชาติที่ถูกตามล่าทำทำลายล้างมาเป็นพันๆปี น่าจะ
สูญพันย์ไปตั่งนานแล้ว แต่นี่ยังอยู่รอดอยู่ได้และยังอิทธิพลต่อ
คนทั้งโลกด้วย ทั้งที่ประชากรก็น้อยกว่าประเทศไทยตั้งเยอะ"
คุณหมอตอบ " ตอนนี้ประเทศไทย พศ. อะไรแล้ว"
ผมตอบ "คงประมาณ ๒๕๐๐ นะครับ ผมไม่แน่ใจ
เพราะไม่ได้เขียน พศ. นานแล้ว แต่ก็ประมาณนี้นะครับ"
คุณหมอตอบ "ตอนนี้ ปีศักราสของยิวประมาณ ห้าพันกว่า
ผมจำไม่ได้ว่า ห้าพันเท่าไหร่ สมมุติว่าปีห้าพันตรงตัวเลยแล้วกัน
คุณลองเอาห้าพันลบสองพันดูเหลีอเท่าไหร่นั่นคีอจำนวนปี
ที่คนยิวต้องรอคอยกิน ผัดไทยนะครับ"
ผมกับแกตัวแหระลั่นร้านแล้วคุณหมอก็เดินผ่านหน้าผม
อย่างช้าๆไปนั่งกินข่าวต่อที่โต๊ะ ส่วนตัวผมยืนยึ้มคิดอยู่ในใจว่า
"กูโดนอีกแล้ว"
ท่านตอบแบบกินสามตาเข้าฮอตเหมีอนท่าน ดร.สุบิน ไม่มีผิด
เดี๋ยวผมจะกลับมาบอกว่าที่สามตาเข้าฮอตมันคีออะไร
ขอไปทำงานก่อน....