เรื่องนี้ไม่เคยเล่าในที่สาธารณะมาก่อน
แต่ถือว่าเป็นอดีตที่ผ่านเลย...ไปแล้ว
นำมาเล่าสู่กันฟังมิน่าจะเสียหาย..เป็นบทเรียน..เป็นบทเรียน............คาราบาว
.....
.....
สิบกว่าปีก่อน
ถนนนิมมานเหมินทร์ ซอยอะไรจำไม่ได้ จำได้แต่ว่าซอยข้างๆบ้านเสี่ยหมอริมดอยนี่แหละ...
สมัยนั้นถนนสายนี้ยังไม่มีร้านอาหาร "ฮิป ฮิป" แบบปัจจุบันนี้
...
จำได้แต่ว่าซอยดังกล่าวมีโรงแรมชื่อ "นิวบานชื่น"
...
คืนวันหนึ่ง...
คืนที่อารมณ์เหงาใจ เปลี่ยวกาย แต่ทำไมไม่ไปแวะหาเพื่อนหมอที่ซอยข้างๆก็ไม่รู้
คิดถึงเพื่อน...แต่อยากอยู่กับใครใกล้ๆสักคน...ที่ไม่ใช่แฟนแต่เกินคำว่าเพื่อน...เอ๊ะยังไง
...
ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
.....
เช้าวันถัดมา
ผมสลืมสลือตื่นขึ้นมาในยามใดไม่อาจจำได้ แต่รู้สึกมึน...หมุนไปทั้งกายใจ แต่นาฬิกาที่หัวเตียงบอกว่า 8 โมงแล้ว
ลืมตาตื่นขึ้นมาพยายามตั้งสติ...Where When Why What? แน่ะ เสือกมีสติคิดเป็นภาษาอังกฤษ
ตั้งสติใหม่..เป็นภาษาไทย
ที่นี่คือที่ไหน...กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย...ตูมาอยู่ที่นี่ได้ไงฟะ
....
เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที
นิวบานชื่น!!! โอ้ว เดือดร้อนแล้วมั้ยละ
....
ค่อยๆพยุงตัวไปชำระร่างกาย
สดชื่นฟื้นสังขารแล้วก็มานั่งตรองสติ...
...
จะกลับบ้านยังไงดีหว่า รถก็ไม่มี
(คนที่บอกว่าไม่ใช่แฟนแต่เกินเพื่อนก็จากไปก่อนฟ้าจะสางแล้ว เด็กที่โรงแรมบอก.. ดีนะัที่เงิินในกระเป๋าไม่หายไปด้วย)
จะไปหาเพื่อนหมอตอนเช้าๆอย่างงี้ก็ใช่ที่ (เพื่อนหมอตื่นสาย...ถึงสายมาก)
เอาวะ..เดินออกไปโบกสี่ล้อแดงกลับบ้านดีกว่า เช้าๆอย่างงี้คงยังไม่มีใครตื่นมาเห็นตูหรอก อิอิ
....
ออกจากนิวบานชื่น ด้วยใจที่สดชื่น แต่หัวยังมึนๆอยู่
เดินเท้าเลี่ยงจากซอยบ้านเพื่อนหมอด้วยใจกระหยิม ว่าคงมิมีใครเห็นข้าแล้วล่ะ
ผ่านซอยถัดมาใกล้จะถึงปากซอยอยู่แล้ว..
เสียงคุ้นๆเสียงหนึ่งทักทายมาเสียววาบ...
"เฮ้ย เก๋ไปไหนมาแต่เช้าวะ" ผมหันกลับไปหัวใจหล่นตุ้บ
"เออ.....เออ ฮาไปหาไอ่หมอมา" สมองคิดได้เท่านี้ครับ..."ฮามาหามันแต่มันยังบ่ตื่นเตื้อ"
ผมตามด้วยคำถามเพื่อเอาตัวรอด "แล้วคิงหยังมายะหยังตามหมู่นี้ ตื่นเช้าน้อคิง"
เพื่อนผมคนนั้นยังไม่ทันตอบคำถาม...ผมยิงกลับไปทันที "เฮ้ยฮาต้องฟั่ง(รีบ)ไป รถแดงมาแล้ว"
ผมรีบเดินออกจากซอยไม่เหลียวหน้ากลับไปมองเพื่อนคนนั้น จังหวะโชคดีมีรถสี่ล้อแดงมาเทียบพอดี
......
......
ตัดภาพมาปัจจุบันนี้
เพื่อนที่ทักผมเช้าวันนั้น...
มีอพาร์ทเม้นท์หรูอยู่ปากซอยแห่งนั้น บนถนนนมิมานเหมินทร์ มีแขกพักอยู่เต็มตลอดปี ร่ำรวยไปแล้ว (และยังแวะเวียนมาในเวบนี้อยู่เสมอ)
....
โรงแรมนิวบานชื่น ยุบไปแล้วครับ กลายเป็น..ส่วนหนึ่งของผับดังในซอยนั้นไปเสียแล้ว
....
ปัจจุบันเพื่อนหมอยังนอนตื่นสายๆอยู่เลยครับ ถึงแม้ว่าจะย้ายจากนิมมานฯไปอยู่สันกำแพงแล้ว
...
วันนี้..เจ็ดปีที่รู้จักกับคนที่ไม่ชอบให้ผมมีกิ๊ก...เธออยากรู้จักนิวบานชื่น..
แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่บอกว่า ที่บ้านนี่ก็ work ดีแล้วจ๊ะที่ีรัก อิอิ
