แฉ เกาหลีเหนือ(เข้ามาดูเเล้วจะรู้ว่าประเทศไทยน่าอยู่ท ี่สุดเเล้ว)</h1>
ความเป็นจริงของเกาหลีเหนือที่ไม่เคยถูกตีแผ่
เมื่อคุณมาถึงสนามบินคุณต้องเก็บโทรศัพท์มือถือของคุณเพราะมันไม่มีบริการ
roamingที่นี่และเป็นข้อห้ามแต่ถ้าเราแอบเอามากดเลือกผู้ให้บริการเองแล้วคุณจะพบ
PRK 03ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเห็นใครในเกาหลีเหนือใช้โทรศัพท์มือถือเลยก็ตาม สำหรับLaptopนั้นได้รับอนุญาตให้เอาเข้าประเทศได้ดูเหมือนว่าเกาหลีเหนือจะไม่ได้ระวังว่า
Laptop นั้นจะใช้เป็นโทรศัพท์ได้
นี่เป็นบ้านหลังเดียวที่นักท่องเที่ยวได้รับอนุญาติให้เข้าชมได้
มันเป็นบ้านในอุดมคติของชาวนา
ในอุดมคติซึ่งมีแม้แต่ส่วนประกอบของคอมพิวเตอร์ที่ไม่เคยต่อเข้าด้วยกัน
อินเตอร์เน็ตนั้นไม่มีให้บริการ มีแต่อินทราเน็ตเท่านั้น
เมื่อคุณมาถึงคุณจะถูกจัดให้ไปกับไกด์และคนขับรถ พวกเขาจะตามคุณไปทุกที่
ซึ่งคุณไม่สามารถออกจากโรงแรมได้ถ้าไม่ได้มีพวกเขาตามไปด้วย
ในโปรแกรมการเที่ยวแต่ละวันรวมถึงการเยี่ยมชมสถานที่สำคัญ 2 - 3 แห่ง
ในโรงแรมนั้นคุณสามารถชม BBC NTV (ทีวีรัสเซีย) และช่องของจีน 2 - 3 ช่อง
มีร้านเล็ก ๆ ซึ่งขายสินค้าจากต่างประเทศให้นักท่องเที่ยว ตั้งมาแต่ปี 2001
คุณต้องจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์หนึ่ง
และจะได้รับบัตรรับสินค้าเพื่อไปรับในอีกเคาน์เตอร์หนึ่ง
สำหรับร้านที่ขายของให้ชาวบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะขายแต่น้ำมะนาว
โดยนักท่องเที่ยวจะได้รับถ้วยพลาสติก
ส่วนชาวเกาหลีเหนือจะได้รับถ้วยกระเบื้องซึ่งจะนำไปล้างและนำกลับมาใช้ใหม่
บางครั้งคุณก็เห็นชาวบ้านขายผักบางชนิด ซึ่งภาพนี้ถูกถ่ายข้างๆ
ร้านขายผลไม้และผัก ซึ่งปิดทันทีเมื่อเห็นนักท่องเที่ยว
น้ำมันแทบจะหาไม่ได้ การทำกสิกรรมส่วนใหญ่ยังใช้วัวควาย และแรงงานจากคน
ในเมืองนั้นเกาหลีเหนือจะสร้างอาคารสูงคอยบังอาคารเตี้ยๆ เสมอ
ซึ่งถ้ามันเป็นไปไม่ได้ ชาวเกาหลีเหนือก็สร้างกำแพงคอนกรีตบังภาพที่ไม่น่าดูเอาไว้
จะเห็นได้แค่หลังคา เมื่อคุณพยายามจะถ่ายภาพซึ่งแตกต่างจากนิตยสาร "Korea"
ไกด์จะถามว่า "คุณจะถ่ายรูปไปทำไม ห้ามถ่ายภาพที่นี่"
ไกด์ห้ามถ่ายภาพชายยืนปัสสาวะกลางถนน หรืออนุเสาวรีย์
แต่ก็แอบถ่ายมาได้ตามเคย
อนุเสาวรีย์นี้จะถูกปิดไฟในเวลา 5 ทุ่ม
นี่คือทั้งหมดของเปียงยางที่นักท่องเที่ยวทั่วๆ ไปจะไม่ได้เห็นภาพนี้
เมื่อถามไกด์ถึงบ้านเก่าๆ ที่มีอยู่มากมาย ไกด์ตอบว่าคนพวกนั้นไม่ยอมย้ายออกไป
และขออยู่ที่เดิม
ในสถานที่บรรจุศพผู้นำ คุณต้องเอาเสื้อเข้าในกางเกงและทำท่าขึงขัง
และวางทุกอย่างยกเว้นแว่นตาดำไว้ที่ทางเข้า คุณต้องเดินผ่านเครื่อง X-ray
(ซึ่งไม่มีใครบอกคุณ) และมีเหตุผลบางอย่างที่สถานที่นี่ติด Wi Fi Router
ประมาณ 10% ของชาวเกาหลีเหนือเป็นทหาร
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินไปโดยไปพบทหาร
มันเป็นความสนุกสนานอย่างหนึ่งที่เกาหลีทั้งสองฝั่งจะมอบให้คุณ
นั้นคือการพาไปเยี่ยมชมชายแดน สังเกตุดูสิว่าถนนในระบบทุนนิยมนั้นมีสภาพดี
แต่ในระบบคอมมิวนิสต์นี่สภาพแย่มาก
หมู่บ้าน ปัน มุน จอม หมู่บ้านนี้มีเส้นแบ่งระหว่างเกาหลีเหนือและใต้พาดผ่าน
ถือเป็นพื้นที่ที่มีการเผชิญหน้ากันมากที่สุดในโลก
ทหารแต่ละฝ่ายจะยืนคุมเข้มในฝั่งของตน
ทหารเกาหลีเหนือจะยืนหันหน้าเข้าหากันอย่างนี้
นัยว่าเพื่อจับตาซึ่งกันและกันไม่ให้คนหนึ่งกระโดดหนีไปแดนเกาหลีใต้
ถนนนั้นเตรียมไว้แล้วสำหรับรับมือการบุก
บล็อกสี่เหลี่ยมคอนกรีตนั้นจะถูกดันลงมาเพื่อสกัดกั้นรถถัง
พวกเขาสร้างมันไว้บนถนนทุกเส้นในรัศมี 50 กม.จากชายแดน
ชายหาดในเกาหลีเหนือนั้นถูกล้อมด้วยรั้วไฟฟ้าซึ่งป้องกันชาวเกาหลีเหนือว่ายน้ำหนี
แน่นอนว่าห้ามถ่ายภาพ