รูปงานศพ ม.สมบรูณ์ แก้วมณีวรรณ

[อุเทน47]

  ช่วงนี้ยังโพสรูปเวปนี้ไม่ได้ ไปชมกันได้ที่เวปโน้นเน้อ คลิกลิงค์นี้ได้เลย
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=kangtong&topic=111

[Mor-Rim-Doi]

เคยอาศัยชายคาบ้านมัดเซ่ออยู่ปีกว่า
จึงไปกราบลาท่านเป็นครั้งสุดท้าย
วันสวดคืนสุดท้าย มีคนไปหนาตา
มวลมิตรสหาย ญาติพี่น้อง ลูกศิษย์ลูกหามาเยอะ
ยกเว้นมงฟอร์ต 27
มีข้าพเจ้าไปคนเดียว...

มัดเซ่อสมบูรณ์ป่วยเป็นโรคไตมา 2 ปี
ช่วงหลังต้องไปฟอกไตทุกวัน
ร่างกายก็อ่อนล้าลงเรื่อยๆ
จนถึงวันจากไป ด้วยสิริอายุได้ 69 ปี

ตอนที่ไปกราบท่านที่วัด
หันกลับมาแทบเข่าอ่อน

จิ๋มเดินเข้ามาทักทาย
จิ๋มมีสีหน้าอิดโรย แววตาซึมเศร้า
แต่รอยยิ้มเธอยังอ่อนหวานและอบอุ่น
เหมือนที่ฝังอยู่ในใจตั้งแต่ 24 ปีก่อน
หัวใจหนุ่มน้อยเต้นแรงโครมคราม
จะทะลักออกจากปากเสียให้ได้
เลือดหยุดไปเลี้ยงสมองชั่วขณะ
จำชื่อที่อยู่ตัวเองไม่ได้เลย
จะเป็นลมท่าเดียว

จนจิ๋มเริ่มหุบยิ้ม
จึงเริ่มตั้งสติได้
ค่อยๆคิดหาบทสนทนาให้เหมาะกับวโรกาศ
"...ง่า...ง่า...จิ๋มคิดว่า คมช.จะต่อท่ออำนาจมั้ยครับ?"

วันที่ย้ายออกจากหอ
ตั้งใจว่า จะกลับไปเยี่ยมเยียนจิ๋มบ่อยๆ
ที่สุดต้องใช้เวลากว่า 20 ปี จึงทำสำเร็จ
จิ๋มยังคงสวยสดใสได้ตามวัย
มีลักษณะความอ่อนโยนอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
เหมือนวันที่เธอดูแลมิตรน้อยของเธอในอดีต

เสี่ยเก๋ตามมาสมทบฟังสวดอภิธรรม
ชะโลมโคโลญจ์นกลิ่นสุรามาแต่ไกล
พอออกจากวัด
ชวนเสี่ยเก๋ไปดื่มเบียร์ต่อที่เฮือนโบราณริมปิง
อากาศดี บรรยากาศดี มิตรสหายดี
เบียร์สดจึงรสชาติดีเป็นพิเศษ

พอปริมาณแอลกอฮอร์ในเลือดสูงเกินขีดจำกัด
ข้าพเจ้าก็ได้แต่เพ้อรำพันถึงจิ๋ม
จนเสี่ยเก๋ต้องบอกว่ามันเป็นอดีตชาติไปแล้ว
เลิกคร่ำครวญหวลให้เสียที กูรำคาญ
ข้าพเจ้าได้แต่พยักหน้า
แต่ในใจตะโกนว่า
"ไอ้เก๋ มึงไม่เข้าใจกูหรอก...
ก็กูยังไม่เคยบอกเค้าเลยซักครั้ง"

[Chat601]

เฮ่อ.. น่าฉงฉาน เหมือนพระเอกหนังเกาหลีเลย

[sarawut.a]

ข้าพเจ้าได้แต่พยักหน้า
แต่ในใจตะโกนว่า
"ไอ้เก๋ มึงไม่เข้าใจกูหรอก...
ก็กูยังไม่เคยบอกเค้าเลยซักครั้ง"

เข้าใจเสี่ยหมอดีสำหรับกรณีนี้
เคยมั๊ยที่เรารู้สึกดีๆ กับใครสักคนแต่ไม่กล้าเอ่ยออกมา
เราเองก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้อยู่เหมือนกันนะ
อารมณ์นี้อ่ะกับสาวในเสื้อไหมพรมสีชมพู ที่ยังคงตรึงอยู่ในห้วงความทรงจำดีๆ
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบเดียวกับเสี่ยหมอนี่แหละ
ไม่ว่าจะเห็นหน้าเธอคนนั้นอีกกี่ครั้งก็จะนึกถึงแต่ภาพแห่งความทรงจำที่ยังประทับใจอยู่อย่างนั้นเสมอครับ

[jack603]

เกือบไปงานเสียศพไม่ทัน มีตั๋วแล้วแต่ชะล่าใจเลยตกเครื่องเที่ยว 10.30 อะไรฝะ เดี๋ยวนี้มาเช๊คอินก่อนเครื่องออก 25นาทีไม่สามารถทำได้ ต้องรอไปเที่ยวถัดไป มาถึงเชียงใหม่เกือบบ่าย2 บอกน้องว่าไปสุสานหายยาตามที่ประกาศไว้ในเวป น้องบอกว่าไม่ไช่นะเขาเปลี่ยนเป็นที่สุสานช้างคลานแล้ว พอไปถึงเขากำลังจะบังสกุลอยู่พอดี เฮ่อ...เกือบไม่ทัน .....พอเสียศพเสร็จก็กลับกรุงเทพทันที ......ในงานได้เจอคุณครูและมาสเตอรอื่นๆอีกเยอะเลย

ผมอยู่กับมาสเตอร์มาเจ็ดปี ท่านได้สั่งสอนผมมากมาย ท่านไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ออกกำลังกายทุกวัน ตอนตี5 ท่านจะมาปลุกผมอยู่เสมอให้ตื่นมาดูหนังสือ.บางครั้งอาจจะโดนไม้เรียวบ้างยามที่เราเกเร แต่สุดท้ายท่านก็อบรมบ่มนิสัยให้เราเป็นคนดี ละ  ........ขอให้มาสเตอร์ ไปสุ่สุขติครับ

[อุเทน47]

  ช่างเป็นการตอบกระทู้ที่ซึ้งใจยิ่งนัก ทั้งหมอริมดอยและแจ็ค603 ลูกศิษย์ก้นกุฏิ ม.สมบรูณ์ เราเคยแค่ได้เรียนพิเศษกะมาสเตอร์ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นวิชาคณิต ม.2 มั้ง ไปเรียนที่หอของมาสเตอร์ตอนเสาร์-อาทิตย์ มาสเตอร์สอนอย่างใจเย็นและเข้าใจง่าย ความดีทั้งหลายที่มาสเตอร์มอบให้แก่ลูกศิษย์จะยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของพวกเขาทุกคน ขอจงไปสู่สุขติครับมาสเตอร์

[ใหญ่ในกาด]

ม.สมบูรณ์ที่สอนคณิตสาตร์ ตอน ม.๒ หรือเปล่า
หอพักท่านอยู่ใกล้ๆ ๔ แยกที่จะไปโรงฆ่าสัตว์ใช่ใหม
ขอให้ท่านมีความสุข อยู่ในสรวงสวรรค์