Montfort27
Montfort 27 ของเรา => ห้องนั่งเล่น ไว้อู้ม่วน จวนหัว ประสาหมู่เฮา => ข้อความที่เริ่มโดย: อุเทน47 ที่ มกราคม 09, 2007, 07:02:10 PM
-
:-[
เปิดออกมาดูโดยไม่ตั้งใจ ว่าจะได้เจอรูปเก่า
อยู่ในวันเวลาที่สดใส วันที่มีเราข้างกัน
ภาพเดิมๆก็หวนมา เปลี่ยนเวลากลับไปวันนั้น
ใจก็เหมือนสั่นๆ เกือบลืมกันไปแล้ว
ต่างเดินกันไปตามทางของใคร แยกไปค่อยๆไกลห่าง
อยู่ดีๆวันหนึ่งก็จางหาย ขาดกันโดยไม่รู้ตัว
แต่เรื่องราวที่สวยงาม อยู่อย่างเดิมไม่เคยหมองมัว
เหมือนหนังสือเก่าๆ หนังสือรุ่นเราเล่มนี้
(ซ้ำ*) รูปเธอยังยิ้ม.... ข้างเธอคือฉัน...
เพ็งมองดูนานๆ น้ำตาก็มาคลอๆ
กี่ปีมาแล้ว... เธอเป็นอย่างไง...บ้างหนอ
ค่อยๆลืมเลือนกันไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
เรื่องราวเหล่านั้น... จึงจบลง... ( * )
เปิดไปดูเบอร์โทรไม่เห็นมี ที่ลงไว้คือที่อยู่
หยิบปากกาบรรยายในจดหมาย ว่าจำกันได้ไหมเธอ
ที่อยู่เดิมที่เขียนไป หากเปลี่ยนแปลงก็คงไม่รู้
ได้แต่หวังกันไป ความหลังคงไม่ตายจากเรา
---------------------
ไปนั่งจิบเบียร์ที่กว๊านพะเยาวันหนึ่ง
แว่วเสียงเพลงนี้มาเข้าหู
แม้.... มันใช่เลยนี่หว่า
ช่างเข้าบรรยากาศเสียนี่กระไร
เบียร์ที่ค้างขวดอยู่ จึงถูกซดโดยพลัน
ใครทราบว่ามันชื่อเพลงอะไร ช่วยบอกที
รู้สึกจะเป็นเสียงของ ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์นะ
ถ้าแกะคอร์ทกีต้าร์ใส่ให้ด้วยก็จักเยี่ยมมาก
เชิญรับฟังกันได้ที่ www.gmail.com
Login name : montfort2530
Password : montfort
-
:'(
ถึงน้าเก๋รีบไปโหลดมาฟังโดยพลัน
อ่านแค่เนื้อเพลงที่เพื่อนสู้อุตส่าห์แกะให้
ก็อดคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ
นึกถึงวันที่พวกเราได้มาเจอกันอีกครั้ง
กับความรู้สึกผูกพัน ความรู้สึกเดิมๆ
ที่หวนคืนมาสู่ใจเราทุกครั้งที่ได้พบเจอกัน
ขอบคุณน้าเก๋ที่เอาเพลงมาให้ฟัง
ขอบใจสำหรับมิตรภาพของพวกเราที่ยังคงเดิมอยู่เสมอ
-
ขอบคุณเก๋มาก ได้ฟังแล้ว เพลงเพราะ ซึ้งดี และเหมาะกับรุ่นเรา..
รุ่นที่หนังสือรุ่นยังมีเพียงที่อยู่ หรือไม่ก็เบอร์บ้าน
ยังไม่มีเบอร์มือถือ, อีเมล์แอดเดรส ฯลฯ
ป.ล. เราชอบภาพวาดสมาชิก 602 ที่ยืนหันหลังกันทั้งห้องมาก
เก๋วาดได้ไง ดึงบุคลิกคนออกมาได้เก่งมากๆ ดูแล้วมันใช่แต่ละคนเลยจริงๆ
-
:D ดีใจนะที่เพื่อนๆชอบรูปวาดนั้น ตอนได้รับมอบหมายให้ทำหน้าปกของ 602 ก็หนักใจมิใช่น้อย
ไม่รู้ว่าจะเอารูปอะไรมาเป็นปก จะวาดหน้าแต่ละคนก็ลำบากเพราะฝีมือวาดภาพเหมือนไม่ค่อยเข้าขั้น
เอาแบบหลบๆ ง่ายต่อการวาด เลยเล่นวาดด้านหลังซะเลย นึกหน้าแต่ละคนแล้วจินตนาการเอาว่าด้านท้ายทอยน่าจะเป็นยังไง
เวลายืนเข้าแถวไงเราจะอยู่เกือบท้ายๆ
คนแรกที่วาดนี่จำได้ว่าเป็น ง้วน ชัชวาล 304/602 นะเพราะมีบุคลิกผอมบางเหมือนกะเรา
จากนั้นก็ค่อยๆวาดคนที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นก่อนตามมาด้วยคนที่บุคลิกเรียบๆ บางคนก็ไม่เหมือนนะ
ก็เหมารวมๆเอาเป็นว่าพอจะดูได้ดีกว่า เลยออกมาอย่างที่เห็น
เดี๋ยวนี้มือไม้ไม่ค่อนไหวแล้ว ไม่ได้วาดรูปนานแล้วละ มันเรื้อเวทีมานานแล้ว
-
ถึงเก๋ ฮาส่งหนังสือบันเทิงวันหยุด และไลฟ์ แอนด์ โฮม ไปให้ ได้รับไหมวะ ตอบหน่อย
-
ถึงเก๋ ฮาส่งหนังสือบันเทิงวันหยุด และไลฟ์ แอนด์ โฮม ไปให้ ได้รับไหมวะ ตอบหน่อย
เพิ่งได้รับจากไปรษณีย์สดร้อนๆก่อนที่คิงจะถามนี่แหละ ขอบใจมากเพื่อน
-
หนังสือสองเล่มนี่เป็นโปรดักซ์ของบริษัทที่ฮาเป็นลูกจ้างอยู่
ก็โอเคนะ
-
เคยอ่านไลฟ์ แอนด์ โฮม อยู่ 1-2 เล่ม นานมาแล้ว ทำน่าอ่านดีนะ
แจ๊คทำตรงส่วนไหนล่ะ จะได้ติดตามผลงาน
-
;) แจ็ค อยากรู้เหตุและผลของการทำหนังสือรุ่น แบบเข้าใจง่ายๆมั้ย
คิงไปดาวน์โหลดเพลงข้างบนนี้มาฟังดูสิ เปิดใจหน่อยโว้ยเพื่อน
-
เข้าใจเก๋ เรื่องหนังสือรุ่น เห็นหนังสือเล่มนี้ทีไร ส่วนตัวฮา เจ็บปวดลึก ๆ มากกว่า แต่ที่ฮาวิจารณ์ก็คือ หนังสือรุ่นนี่ มันเป็นงานใหญ่เกินไป ปล่อยให้นักเรียนทำกันเองเหรอ หรือทุกโรงเรียนเป็นแบบนี้ ฮาวิจารณ์ระบบ โรงเรียนมงฟอร์ตนี่ วิจารณ์ได้ไหม
-
ไอ้รักโรงเรียนก็รักนะ ผูกพันมากด้วย แต่ความจริงก็จ้องจะไถผู้ปกครองทุกเทอม พ่อฮาโดนไถตลอด เอาเงินที่โรงเรียนไถพ่อเราไปคืนหนี้โรงพิมพ์ได้ไหมละ
-
ขอโทษเอ็งวะ เก๋ ที่ว่าแรง
-
ใจเย็นๆ แจ๊ค
อย่าลืมถ้าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น
พวกเราก็อาจไม่ได้เห็นมิตรภาพที่แท้จริงในหมู่พวกเราก็ได้
คิดว่าเป็นสิ่งที่พวกเราได้เรียนรู้ดีกว่าครับ
คนเราถ้าไม่โง่ซะก่อน
มันก็ฉลาดไม่ได้ครับ
-
อยากฟังเพลงเก่าๆ ของวงบาราคูดัส แต่อย่าว่าแต่ดาวน์โหลดเลย แต่หาฟังตามเว็บต่างๆ ยังยาก
ตอนนี้ www.oldsonghome.com ก็เข้าไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
จึงรบกวนว่า หากเพื่อนๆ คนไหนมีเพลงเก่าๆ ของวงบาราคูดัส ในรูปแบบ MP3 เฮาขอตวยเน้อ
ส่งไปไว้ที่ montfort2530@gmail.com ก็ได้ จักเป็นพระคุณยิ่ง
(เพลงของวงนี้ อาทิ ไก่กับไข่ (อะไรเกิดก่อนกัน), เช้าวันอาทิตย์, ฉันมองภาพถ่าย มีเธอกับใครๆ... (ไม่รู้ชื่อ))
-
แต่หาฟัง แก้เป็น แค่หาฟัง
-
ไอ้รักโรงเรียนก็รักนะ ผูกพันมากด้วย แต่ความจริงก็จ้องจะไถผู้ปกครองทุกเทอม พ่อฮาโดนไถตลอด เอาเงินที่โรงเรียนไถพ่อเราไปคืนหนี้โรงพิมพ์ได้ไหมละ
เรื่องแป๊ะเจี๊ยะที่โรงเรียนเรียกจากผู้ปกครองเนี่ยะ เราเคยแต่ได้ยิน เราคิดว่าพ่อเราก็คงโดน มันเป็นไปไม่ได้ที่ลูกสองคนเรียนอยู่ที่โรงเรียนนี้แล้วพ่อเราจะไม่โดน เพียงแต่ว่าเราไม่เคยได้ยินจากปากพ่อเราเลย สิ่งที่เราอยากได้ยินความคิดเพื่อนๆ ก็คือ พ่อแม่ควรให้ลูกรับรู้สภาวะเศรษฐกิจในครอบครัว หรือไม่ พ่อเราไม่เคยเอ่ยถึง เรารู้ว่าพ่อเราไม่อยากให้เรากังวล ลูกมีหน้าที่เรียน ให้เรียนไป แต่เราสงสัยว่า ถ้าพ่อบอกให้เรารับรู้ มันจะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปอย่างไร ส่วนตัวเรา เราคิดว่าลูกควรจะรู้บ้าง แต่ก็นั่นแหล่ะ แค่ไหนหล่ะ เพื่อนๆที่พ่อแม่ให้ีมีส่วนรับรู้ในเรื่องความเป็นไปของครอบครัว คิดว่ามันดีไหม เพื่อนๆที่พ่อแม่ไม่ได้ให้รับรู้ คิดว่ามันดีไหม
-
แอ้
ผมพื่งเจอเหตุการณ์นี้กับตัวเองแต่อยู่ในฐานะพ่อ
คือลูกกำลังจะเข้าม.1ก็ได้เตรียมการเรื่องแบบนี้ไว้
และคุยกับผบ.ไว้ว่าจะไม่บอกลูกเหมือนกับของพ่อแอ้
-
แป๊ะเจี๊ยะเป็นเรื่องธรรมชาติมาก ๆ เราคิดว่าก็คือการซื้อเก้าอี้เรียนให้ลูกนั่นเอง อย่าคิดมากเลย ขนาดอนุบาลตอนลูกเราเรียนระดับปฐมวัยที่สาธิต ม .บูรพายังเต็มใจจ่าย ( กัดฟันมาก ๆ ) ไป 40000 บาท จ่ายรวมค่าเทอมแล้ว เกือบ 80000 บาท คิดว่าถ้ามีลูกอีกคนคงต้องย้ายมาเรียนเทศบาลแถวบ้านแน่ เลยรู้สึกเหมือนตอนนี้เป็นหมันธรรมชาติไปแล้วจ้า แต่คิดว่าขึ้น ป. 1 กับ ม. 1 นี่เลื่อนชั้นอัตโนมัติ ก็คุ้มนะ เฉลี่ยแล้วปีละไม่กี่บาทเท่านั้น ประเทศระดับกำลังพัฒนาอย่างบ้านเราเค้าต้องการเงินไปพัฒนาทุกอย่างแหละจ้ะ ( ประชดอยู่นะ )
-
ตามมาขอโทษ เพื่อน ๆเรื่องวิจารณ์โรงเรียนที่เคยร่ำเรียนมา
-
สวัสดีครับทุกคน ผมอ่านแล้วน้ำลาย เอ้ย น้ำตาพานจะไหล ขอบคุณเวปดีๆที่เพลงเพราะมากกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึงทุกๆคน
-
แอ้
ผมพื่งเจอเหตุการณ์นี้กับตัวเองแต่อยู่ในฐานะพ่อ
คือลูกกำลังจะเข้าม.1ก็ได้เตรียมการเรื่องแบบนี้ไว้
และคุยกับผบ.ไว้ว่าจะไม่บอกลูกเหมือนกับของพ่อแอ้
ขออ้างถึงข้อความของป๋าเมศนิดหนึ่ง
บางครั้งการที่เราได้บอกกับลูกในสภาพที่แท้จริง
จะช่วยให้เด็กรับรู้ภาวะของครอบครัว
อธิบายให้เข้าใจเรื่องต่างๆ เพราะเด็กวัยลูกเราพอจะเข้าใจได้แล้ว
พ่อ-แม่ผมไม่เคยปิดบังฐานะและสภาวะเศรษฐกิจในบ้าน
ทำให้ผมต้องคอยระวังตัวเองเสมอ
ให้เด็กรับรู้เป็นเรื่องดี
แต่ต้องอธิบายเหตุผลด้วย ไม่อย่างนั้นอาจเป็นการกดดันเด็กโดยไม่รู้ตัว
การไม่บอกทำให้บางครั้งเด็กอาจไม่ระวังตัว
ทำให้ไม่รู้ในความเป็นไปบางเรื่อง
ถ้ารู้เข้าทีหลังอาจแย่มากๆ ก็ได้
-
แป๊ะเจี้ยเนี้ย มันเรื่องปรกติ แต่เชื่อมั๊ยว่า พอเข้ามหาลัยของรัฐ กลับจ่ายน้อยกว่าเรียนอนุบาลอีกสมัยนี้ เลยทำให้เด็กนักศึกษาไม่ค่อยเห็นค่าเงิน แถมโกหกพ่อแม่เรื่องค่าเทอมอีกต่างหาก (ยกตัวอย่าง ถาปัตย์ลาดกระบัง ค่าเทอมปัจจุบันป.ตรีแค่ 7500 บาท ป.โทแค่ 16500 บาทเองอ่ะ) แต่พวกเด็กๆมันจะค่าเทอมของเอกชนเช่น ม.รังสิตบอกพ่อแม่ แล้วเอาเงินที่เหลือไปกินเหล้าอ่ะ เศร้าแทนพ่อแม่สมัยนี้จริงๆ
-
ขึ้นต้นเรื่องหนังสือรุ่น แต่มาลงท้ายเรื่องแป๊ะเจี๊ยะ
เชื่อหรือไม่ 12ปีที่เรียนมงฟอร์ต พ่อแม่ผมจ่ายแค่ร้อยเดียว
ตอน ม.3 ขึ้น ม.4
ผมบอกแม่ไว้ว่าไม่ต้องจ่ายนะ
แต่ท่านยังอุตสาห์ควักกระเป๋าให้บราเดอร์พิทักษ์ไป 100
เสียดายเงินจริงๆ
ความจริงไปสอบเข้า รร.ปริ้นส์ได้แล้ว กะว่าถ้าไม่ให้พาสชั้นก็ไม่ง้อ
ไปเรียนที่อื่นก็ได้
ก็เลยอยากถามเพื่อนๆว่า ตอนนั้นคิดยังไงทำมายอยากเรียน มว.กันจัง
หมายถึงตอนนั้นจริงๆนะ
-
ใครเริ่มเปิดประเด็นร้อนกันอีกละเนี่ย
Chat ไปประชุมได้เรื่องอย่างไรบ้าง นำสาระมาแจ้งที่นี่ด้วยนะ
บาราคูดัสนี่ ฟิลลาเฟ้ย ฟิลลาเฟ้ย ใช่หรือปล่าว
เพิ่งรู้ว่าติ๊ก กะ แอ้ ก็ชอบมาซุกศรีษะแถวนี้เหมือนกันแฮะ
-
ใช่ๆ ฟิลลาเฟ้ย ของบาคาคูดัส เราไม่ค่อยรู้จักวงนี้นัก เลยอยากฟังเพลงดู
จำได้แต่เพลงช้าๆ ซึ้งๆ อยู่เพลงนึง (ซึ่งก็มาได้ยินทีหลัง)
เรื่องประชุมเดี๋ยวขอไปตั้งกระทู้ใหม่นะ การบ้านเพียบ
กัปตันจะว่างวันไหนมั่งล่ะ จะได้นัดปรึกษาหารือกัน
พรุ่งนี้ (อังคาร) โสภณไปประชุมร่วมกับบอร์ดสมาคม แถวๆ กล้วยน้ำไท
คงมีอะไรมาบอกเพื่อนๆ เหมือนกัน
-
เด็กนักศึกษาไม่ค่อยเห็นค่าเงิน แถมเอาเงินที่เหลือไปกินเหล้าอ่ะ
อาจารย์โก้ช่วยค่าเหล้าเด็กไปครั้งละกี่บาทละ
-
พ่อแม่ไม่เคยปิดบังสถานภาพครอบครัว และไม่เคยบอก
แต่ก็รู้เองโดยธรรมชาติว่าที่บ้านฐานะไม่ค่อยดี
เข้ามงฟอร์ตเคยเสียเงินบำรุงเล็กๆ น้อยๆ แค่ 500 บาท
ตอนสอบติดม.4 แล้วเขาให้กรอกในใบขึ้นทะเบียนหรือไงนี่แหละว่าจะบริจาคเท่าไหร่
ไม่ถือเป็นแป๊ะเจี๊ยะ เพราะไม่ได้ถูกรีดไถ จะให้หรือไม่ก็ได้ ยังไงๆ สอบติดแล้วเขาก็ให้เรียนอยู่ดี
เพื่อนๆ หลายคนที่สอบติดก็บอกว่าไม่ได้กรอก ไม่ได้ให้ ก็ไม่เห็นมีผลอะไร
บ้านแอ้โดนอาจเยอะหน่อย เพราะทางร.ร. รู้ว่ามีฐานะดี
(พ่อเป็นศิษย์เก่าด้วยป่าวล่ะ อันนี้อาจเจอสองเด้ง)
แถมยังมีชื่อเสียงในวงสังคมอีก สมัยก่อนน่ะ ผู้จัดการสาขาแบงก์ก็เท่สุดๆ แล้ว
แต่พ่อแอ้น่ะ (เท่าที่เราจำได้) ผู้จัดการเขต ดูแลภาคเหนือทั้งภาคเลยนะ เท่ระเบิดเข้าไปอีก
ที่พ่อไม่บ่นน่ะ อาจเป็นเพราะพ่อไม่ได้เห็นว่าเป็นภาระก็ได้นะแอ้
ก็เหมือนกับเพื่อนๆ หลายคนที่ว่ามา ยิ่งถ้าพ่อเป็นศิษย์เก่าและอยู่ในวิสัยที่ช่วยโรงเรียนได้
พ่อเขาอาจอยากช่วยเองก็ได้นา
สถานภาพครอบครัว ควรบอกลูกหรือไม่ไม่รู้
รู้แต่ว่า บอกไปแล้วขึ้นอยู่กับตัวเด็กอีกที ว่าจะรับรู้หรือเปล่า
เห็นตัวอย่างจากลูกของเพื่อน รู้ทั้งรู้ว่าแม่หาเลี้ยงคนเดียวด้วยความยากลำบาก
แต่ก็ใช้เงินเปลือง (มั่กๆ) อยู่ดี
-
ย่ะ ชั้นชอบมาซุกศรีษะ แถวนี้ มีแต่เธอนั่นแหล่ะ หายพระเศียรไปนาน เธอยังติดเพื่อนๆ อยู่นะ เอารูปแม่นางน้อยมาให้ดูซะดีๆ
ขอบคุณที่เพื่อนๆให้ความเห็น เดียวกลับมาตอบนะ ขอพาลูกชายไปช๊อปก่อน เอ หรือลูกพาแม่ไปช๊อปกันแน่ พอดีวันนี้วันหยุด
-
อยู่คนละซีกโลกจริงๆ พวกเราส่วนใหญ่กำลังนอน
ในขณะที่แอ้กำลังพาลูกไปช้อปปิ้ง 8)
-
ฉัตร เท่ห์ แต่กินไม่ได้หล่ะ เธอเอาฉันมาขายหมดเลยนะเนี่ย
สรุปก็มีทุกความเห็นเลย ทั้งบอก ไม่บอก อืม ทำไมเมศถึงคิดว่าไม่บอกจะดีกว่า ไม่อยากให้ลูกกังวลใช่ไหม หรือว่าเหตุผลอื่น
-
เด็กนักศึกษาไม่ค่อยเห็นค่าเงิน แถมเอาเงินที่เหลือไปกินเหล้าอ่ะ
อาจารย์โก้ช่วยค่าเหล้าเด็กไปครั้งละกี่บาทละ
ผู้ชายรึผู้หญิงล่ะ ?
-
เออว่ะ ค่าเทอมเด็กมหาลัยเดี๋ยวนี้ถูกกว่าค่าเทอมเด็กเล็กจริง ๆ ด้วย แสดงว่าคนที่มีลูกทั้งหลายไม่ต้องกลัว เพราะท่านจะต้องส่งเสียลูกในเรทนี้สม่ำเสมอไปจนจบปริญญาโทเลย หลังอานแน่ ๆ เราเลี้ยงลูกแบบคุยกันได้ทุกเรื่องเพราะถ้ามีก็ต้องมีด้วยกัน ไม่มีลูกก็ต้องอยู่กันตามสภาพ โดยยึดหลักความมีอย่างพอเพียง ไม่ตระหนี่ ใช้ให้พอดีกับฐานะ ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องซื้อเก็บตังค์ไว้ ส่วนใหญ่เน้นเรื่องเรียนมากกว่า เพราะติดตัวไปจนตาย หาเลี้ยงตัวได้ก็เพราะการเรียนนะ เพราะฉะนั้นถ้าต้องจ่ายเรื่องเรียนก็จ่ายได้แต่ต้องเรียนให้คุ้มกับที่หาให้เรียน อยู่โรงเรียนใหญ่ก็ต้องมีเพื่อนรวย ๆเยอะ ยิ่งต้องสอนให้รู้สภาพตัวเอง สภาพครอบครัวให้มาก จะได้ไม่คิดฟุ้งเฟ้อตามเพื่อน เพราะพ่อแม่แต่ละคนมีอาชีพ และหารายได้ได้ต่างกัน เราก็สอนอย่างนี้แหละ อยากได้อะไรขอได้ ถ้ามีเหตุผลที่ดี ก็ให้ได้ แต่คงไม่ทุกครั้งที่ขอหรอก ( เหนื่อยนะ เลี้ยงลูกเนี่ย แล้วคนที่มีลูกมาก ๆ จะเหนื่อยกว่าไม๊เนี่ย นับถือจริง ๆ ) อ้อ สมัยนี้ต้องเน้น อย่ามีหนี้ให้เจ้าหนี้มากินดอกแบบไม่เป็นธรรมด้วยจ้ะ