Montfort27
Montfort 27 ของเรา => ห้องนั่งเล่น ไว้อู้ม่วน จวนหัว ประสาหมู่เฮา => ข้อความที่เริ่มโดย: jackthairath39 ที่ มกราคม 04, 2007, 02:51:03 PM
-
ถึงเพื่อน ๆ ที่เชียงใหม่ อ่านข้อความของกานต์ไปเที่ยวโป่งแยง
สงสัยว่าโป่งแยงคืออะไร มีรูปไหม เป็นรีสอร์ตเปล่า มี บอลลูนที่ว่าด้วยหรือเปล่า
-
โป่งแยงแอ่งดอย เป็นรีสอร์ทที่สร้างอยู่ในหุบเขา ที่มีน้ำตกสายน้อยๆไหลผ่าน มีร้านอาหารที่โรแมนติดที่สุด เพราะสามารถชื่นชมทัศนียภาพอันสวยงามของป่าเมืองร้อนของภูเขาอีกลูกที่ตั้งอยู่ติดกันแบบใกล้แค่เอื้อม ตัวร้านตั้งอยู่ด้านบนของภูเขา สามารถเห็นน้ำตกสายน้อย ค่อยๆไหลตกลงมาเป็นชั้นเป็นเชิง ขณะที่นั่งทานอาหารอยู่อาจจะสังเกตเห็นช้างที่มีนักท่องเที่ยวอยู่บนหลังเดินไต่สันเขาอยู่ เรียกว่าธรรมชาติสุดๆ อาหารที่แนะนำก็ได้แก่ ยำแฮมรมควัน ต้มยำปลาช่อนทอดกรอบ เห็ดหอมสดผัดเทอริยากิ หมูแดดเดียว เซอร์ลอยด์จิ้มแจ่ว พลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง นอกจากนั้นบ้านพักได้ถูกจัดสร้างอย่างกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมเป็นที่สุด มีสองหลังที่สร้างติดลำธารสายเล็กๆ สามารถนอนฟังเสียงระริกระรี้ กระซี้กระซิกของธารน้ำที่ไหลผ่าน เป็นบทเพลงขับกล่อมของลำเนาไพรอย่างแท้จริง
ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ใช้เวลาแค่ 30-40 นาทีจากตัวเมืองเชียงใหม่เท่านั้น
เดิมรีสอร์ทแห่งนี้ครอบครองโดยนักธุรกิจท้องถิ่น ตอนนั้นจำได้ว่ารีสอร์ทนี้ค่อนข้างจะธรรมชาติมากไปหน่อย ไม่ค่อยได้รับการดูแลที่ดี ปัจจุบันหลังจากที่คุณปิยะ ภิรมย์ภักดีเข้ามาเทคโอเวอร์เมื่อสิบปีที่แล้ว ก็ได้ทำการปรับปรุงสถานที่ให้มีความสวยงามมากขึ้นกว่าเดิม รวมถึงมีการสร้างอาคารสถานปฏิบัติธรรมเพิ่มเติมขึ้น แต่ในทุกห้องพักก็ยังคงไม่มีทีวีให้บริการ เพื่อให้ผู้มาใช้บริการได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
-
มีรูปโป่งแยงตอนปัจจุบันป่ะท่านหลังวัด แล้วมันที่เดียวกับโป่งไคร้รึป่าวว่ะ
-
;) คนละที่กันโก้ โป่งแยงแอ่งดอย เป็นชื่อที่สอร์ทที่กานต์เขาเล่ามานั่นแหละ อยู่ริมถนนสายแม่ริม-สะเมิง อยู่ในเขต อ.แม่ริม
เลยน้ำตกแม่สาไปหน่อย เส้นทางนี้ก็คือเส้นทางที่พวกเราเดินทางไกล(ลูกเสือ) ตอน ม.3 ไปยังห้วยดีหมีไง
จำได้ก่อ
-
จำได้แล้ว manythank โป่งไคร้นี่มันอยู่ไหนอ่ะ มันคุ้นๆมากเลยนะเนี้ย เหมือนเคยไปปลูกป่ายังงัยชอบกน
-
โป่งไคร้นี่ก็คุ้นๆเหมือนกัน แต่นึไม่ออกว่าอยู่ที่ไหน ใครรู้ช่วยบอกด้วยคร้าบ
-
โป่งไคร้ไม่เคยได้ยิน รู้จักแต่ห้วยฮ่องไคร้
-
โป่งแยงคือสถานที่ที่ พวกเราเคยไปเข้าค่ายลูกเสือ ตอน ม.3 หรือเปล่า
-
น่าจะใช่เน้อ ค่ายลูกเสือที่ไปเดินทางไกลไง ฮาจำตอนนั้นไม่ได้เลย จำได้แต่ว่าตั้งหาฟืนมาทำกับข้าว เพื่อให้มาสเตอร์มาตรวจ ว่ากับข้าวกินได้ไหม จำได้มี โส หรือไงเนี่ยอยู่ในหมู่เดียวกัน ไม่แน่ใจ นานมาก
-
ณ ที่แห่งนั้น
ที่ที่เราแบกกระทะ ตะหลิว หม้อหุงข้าว ฟืน ถ่านไม้ เนื้อหมู เนื้อไก่ ข้าวสาร ผัก น้ำมันพืช ไม้ขีดไฟ กระติกน้ำ สมอบก มีดทำครัว
ที่ที่เราแบกของดังรายการข้างบนเดินจากปากทางเข้าน้ำตกแม่สา
ที่ที่เราได้อาบน้ำห้วยครั้งแรกในชีวิต ธรรมชาติสุด สุด
ที่ที่เราหุงข้าวกินเอง ข้างล่างไหม้ ตรงกลางสุก ข้างบนดิบ
ที่ที่ไข่เจียวขายดีที่สุดในวันนั้น
ที่ที่เราได้นอนกลางดิน กินกลางทราย ในเต้นท์ กับเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้ามันอีกเลย (ท่านธีระชัย)
ที่ที่เราได้ฟังเดอร์ตี้โจ๊กจากม.เฉลิมพล เรื่องหนูตัวน้อย ลูกมะพร้าวที่มีรู พระ และแม่อุ๊ย
ที่แห่งนั้น..............ศูนย์รักษาต้นน้ำ ห้วยดีหมี
-
กาน โป่งแยงติดกับไร่กังสดาลแม่นก่อ
-
โป่งแยงเป็นสถานที่ที่พวกเราได้ไปออกค่ายอาสาพัฒนาตอน ม.4 หรือเปล่า
ถ้าใช่เป็นที่สถานที่ที่ชมพระจันทร์ได้สวยที่สุดแห่งหนึ่งในความทรงจำสมัยนั้น
เป็นที่ที่เราตัดสินใจออกค่ายอาสาพัฒนาเพียงเพราะสาวคนหนึ่ง
ที่เราตามเค้าไปเพราะแค่เค้าออกค่ายอาสาพัฒนา
แต่เป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืม
ไม่ใช่เพราะเธอคนนั้น
แต่เป็นบรรยากาศที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่า
ธรรมชาติที่งดงามที่ซ่อนอยู่ในขุนเขา
ทำให้มนุษย์อย่างเราเป็นแค่ส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
เราไม่ใช่เจ้าของแต่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำได้แค่ชื่นชม
แต่สำหรับห้วยดีหมีเป็นสถานที่ที่เราไม่เคยลืมเหมือนกัน
จำได้ว่าเราอยู่หมู่ลูกเสือเดียวกันกับเสี่ยกานต์
ได้เก็บมะกอกป่าที่เหมือนเกาลัดมาคั่วกิน
เก็บใส่ในกระเป๋ากางเกงทั้งที่ยังไม่ได้กระเทาะเปลือก
อันเต็มไปด้วยหนาม ระหว่างเดินทางไกล
ต้องมานั่งป้ายยาหม่องเมื่อถึงค่าย
เพราะเปลือกของมันเฉียดไปกะลูกป๋องแป๋ง
-
;) ชื่อเป็นทางการของห้วยดีหมี : หน่วยจัดการต้นน้ำห้วยดีหมี ปัจจุบันยังมีอยู่ ขับรถผ่านไปสาย แม่ริม-สะเมิง ให้สังเกตุทางขวา(ขาไป) ใครมีรูปสมัย ม.3 ที่ไปเข้าค่ายลูกเสือ เชิญเข้ามาโพสให้ดูหน่อย จักเป็นบุญตายิ่ง
ส่วนที่ที่ไปออกค่ายอาสา ม.4 นั้นจำชื่อหมู่บ้านไม่ได้ อยู่แถว ตำบลโป่งแยงนั่นแหละ สมัยนั้นถนนยังไม่ราดยาง เวลาเดินทางรู้สึกมันลำบากดี น่าไปออกค่ายอาสา ไปสร้างห้องน้ำ พัฒนาโรงเรียนในหมู่บ้าน งานนี้ไปกันเยอะพอสมควร แต่ไม่ได้ไปหมดทั้งชั้น ม.โสภณ โกชุม(สอนสังคม) เป็นโต้โผใหญ่ในตอนนั้น ตอนนี้ถนนแถวนั้นราดซีเมนต์หมดแล้วขับรถไปแป้บเดียวไม่เห็นมันจะลำบากเหมือนสมัยก่อนเลย ไร่กังสดาลที่ห้องสาม เค้าไปแคมป์ปิ้งกันบ่อยๆ ก็จะอยู่เลยจากทางเข้าหมู่บ้านนี้ไปเล็กน้อย(สักสองกิโล) ใครเคยไปออกค่ายอาสานี้ รายงานตัวด้วย มาช่วยกันเล่าสู่กันฟังเท่าที่ท่านจะจำได้
-
เราว่าเราไปนะ มันเป็นค่ายอาสาค่ายเดียวตลอดช่วงม.ปลายใช่ไหม
ประทับใจมาก ทั้งๆ ที่จำอะไรไม่ค่อยได้
ไปสร้างอะไรก็จำไม่ได้
ทึ่งที่เด็กๆ วิ่งเล่นกันบนพื้นดินร้อนๆ โดยไม่ใส่รองเท้าหน้าตาเฉย
(เพิ่งเคยเห็นของจริงก็คราวนี้แหละ)
จำได้ว่า ทำอาหารกันง่วน ตั้งเตากันหน้าอาคารเรียนของเด็กๆ เลย กว่าจะได้กิน หิวซ่ก
มื้อดึกมีมันต้มน้ำตาลด้วยใช่ไหม
ผู้หญิงนอนรวมกันบนโรงเรียน พวกผู้ชายนอนไหนไม่รู้
ม.โสภณ ตอนนั้นคุยกันก่อนมาสเซอร์ออก มาสเซอร์ว่าจะไปอยู่พรรคความหวังใหม่
แกว่าถ้าไปอยู่ตรงนั้นคงทำอะไรได้มากกว่านี้
แกหน้าเมื้อง.. เมือง แต่เป็นคนพื้นฐานจิตใจดี และมีความตั้งใจดีนะ
ป่านนี้ไม่รู้เป็นไงมั่ง ไม่เคยได้ข่าวคราว
-
;) ถูกต้องครับ ฉัตรยังจำได้ เด็กหอก็จำได้ เราก็จำได้ว่ามีแจ็ค 602 ไปด้วย แสดงว่าหลายๆคนก็ยังจำได้ แต่อาจจะลางเลือนไปบ้างตามกาลเวลา
ม.โสภณ เดยเป็น สจ.เชียงใหม่อยู่พักนึง ลง สส.ด้วยไม่แน่ใจว่าได้เป็นรึเปล่า ไม่ค่อยอยากจะติดตามการเมือง ปวดหัว ลองถามท่านกานต์ หรือ หมอริมดอยดู
-
เราว่าห้อง 2 ไปกันเยอะนะเก๋ แกงค์ที่คอสตูมเหมือนคอมมูนิสต์ แต่จิตใจดี๊ดีน่ะ จำไม่ได้แล้วว่ามีใครมั่ง
-
ใครมีรูปค่ายลูกเสือแห่งนั้นบ้าง
-
:) สหายร่วมอุดมการณ์ สมัยเข้าป่า เท่าที่จำได้ก็จะมี
หนุ่ม ศิริพงษ์ 302/604(รู้สึกว่าจะเป็นประธานชมรมอาสาพัฒนาชนบทด้วยนะ เจ้านี้เค้ามีบุคลิกเป็นหัวหน้าตลอดกาล ให้ เลือกตั้งหัวหน้า มันก็ต้องรับกรรมตลอด)
เทวินทร์ ธรรมสอน 302/602 (ป๋าวินทร์)
แม็ค นรินทรสรศักดิ์ 302/602 (แม็ค ศรีสุข คาเฟ่)
จูน ดนัย 302/602 (จูน คนเหล็ก)
แจ็ค บริรักษ์ 302/602 (อีแจ่ม)
อารยะ มือกีต้าร์สายปุด(มันดีดกีต้าร์แรงมากๆจนสายขาดตลอด) 302/605
ลืมใครบ้างก็ขออภัยเน้อ ผมมันหงอก(แก่)แล้ว
-
เห็นด้วย เราว่าหริพงศ์มีภาวะผู้นำสูงมาก
ในวัยเดียวกันดูเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าหมู่เฮามากๆ
และตอนนี้ได้ข่าวว่า เป็นผู้ใหญ่ไปกันใหญ่แล้ว ;D
(แอบอ่านอยู่ป่าวไม่รู้เนี่ย เห็นว่าบ้านใหม่มี ADSL แล้วด้วย)
-
;) เวลามันขึ้นบินเครื่องบินรบ มันไม่ต้องใส่หมวกกันน็อคแล้ว ;D
-
ถึงฉัตร เปนผู้ใหญ่กว่าเดิมหมายถึงอะไรจ๊ะ
-
::) แจ็คคิงบ่ต้องทำเป็นอินโนเซ้นท์
-
จำได้เหมือนกันว่าเคยไปเข่าค่ายอาสา กับ มาสเตอร์โสภณ มันดีฟะ เก๋น่าจะมีรูปตอนเข้าค่าย แต่มีไปโป่งแยงด้วยเหรอ แปลกนะ จำไม่ได้
-
ฮาอินโนเซ้น?จริง ๆ
-
เก๋ เราเคยไปโป่งแยงไหมวะ ที่เอ็งพาฮากับเมียฮาไปดู โชว์หมา ตรงนั้นใช่ไหม
-
>:( ลองกลับไปอ่านข้อความหน้าแรกของกระทู้นี้ ฮาอธิบายไว้พอสมควรแล้ว
ดูข้างล่างมันจะมีเลข 1 คือหน้าที่ 1 เลข 2 คือหน้าที่สอง
-
น้ำตกแม่สา เอรารัณรีสอร์ต ปางช้างทั้งหมดคือโป่งแยงใช่ไหม
-
กินกาแฟ ลาเต้ ไป 1แก้ว ราคา 35 บาท มืน ๆ วะ
เออเมื่อวาน ฮาไปเยี่ยมเพื่อนนักข่าวที่ช่อง 11 :-X นอนอยู่ รพ ภูมิพล ช่วงปีใหม่มันไปกินเหล้ามา แล้วเอารถไปจูบท้านฃย 6 ล้อ
สงสารมันวะ ตาซ้ายมันอาการหนัก นี่ว่าจะไปเยี่ยมมันอีก
สงสารมัน คิดถึงน้องวะ ตายเพราะเหล้านั่นแหละ
เอ็งขับรถ เดินทางไกล ระวังหน่อย
-
ถึงเด็กหอ เก๋ อาจารย์โกย ฉัตร และเพื่อน ๆ ที่ชอบบอกว่าหลังไมค์
เขียน ๆ ไปมีจดหมายโผล่มา ผมสารภาพก่อนครับผมเข้าห้องแชตไม่เป็น คุยแบบนี้พอแล้วละ จะไปเปิดจดหมายหรือ หลังไมค์อะไร เปิดไม่เป็นครับ
-
น้ำตกแม่สา เอรารัณรีสอร์ต ปางช้างทั้งหมดคือโป่งแยงใช่ไหม
แจ็ค ลองอ่านดูช้าๆนะ นึกภาพตามไปด้วยก็จะดี อย่าสับสน
>:( โป่งแยงแอ่งดอย = รีสอร์ทแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนนสายแม่ริม-สะเมิง
น้ำตกแม่สา เอรารัณรีสอร์ต ปางช้างทั้งหมด ไม่ใช่โป่งแยง ทั้งหมดตั้งอยู่บนถนนสายแม่ริม-สะเมิง เช่นกัน คือมันอยู่ถัดๆกันไป
โป่งแยง (เฉยๆ) เป็นชื่อตำบล มีหมู่บ้านเช่น บ้านโป่งแยงนอก โป่งแยงในเป็นต้น รีสอร์ทบางแห่งก็อยู่ใน ตำบลนี้ บางแห่งก็อยู่ตำบลแม่แรม อ.แม่ริม (เป็นไง งงมั้ยวะ) ถ้ามีแผนที่มึงก็กางแผนที่เลยจะดีมาก
-
:D
-
ตามมาอ่านน้าแจ๊คกับป๋าเก๋คุยกันด้วยรอยยิ้ม ;D
ช่างหนุกหนานจริงๆ :P
น้าแจ๊คเรื่องหลังไมค์ลองไปหาอ่านจากกระทู้เก่าๆ ดูเน้อ
โทรปรึกษาป๋าเก๋ ฉัตร์ หรือเราก็ได้ ว่างๆ นะเพื่อน
ไม่ยากหรอกการใช้งานน่ะ
-
แจ๊ค ถ้าอยู่ๆ มีข้อความโผล่ขึ้นมาว่า คุณได้รับข้อความส่วนตัวใหม่ จะเปิดเลยหรือไม่
แจ๊คก็คลิกเปิด แล้วเลื่อนเมาส์ลงมาล่างสุด ก็อ่านข้อความล่าสุดที่มีมาถึงได้แล้ว บ่ยากๆ
-
ท่านธีรชัยที่กานต์พูดถึงคือใคร อยู่ไหน ใครรู้บ้าง
-
ท่านธีรชัยที่กานต์พูดถึงคือใคร อยู่ไหน ใครรู้บ้าง
คือ ธีระชัย ขันธิกุล เป็นล่ะอ่อนสันป่าตองบ้างเดียวกับคิงนั่นแหละ
เป็นคนแรกที่สร้างความประทับใจในรั้วมงฟอร์ตให้กับผม
ด้วยการวัดกำปั้นกันในวันแรก
ของการเข้ามาสู่รั้วแดงขาวเมื่อตอน ป.4
เพราะท่านดันเรียกผมว่า "ไอ้บ้านนอก"
ทั้งที่ท่านเองก็บ้านนอกเหมือนกันอ่ะ >:(
ส่วนที่ว่าเดี๋ยวนี้อยู่ที่ไหน จนปัญญาครับ ต้องรอป๋าเก๋มาตอบแย้ว ;D
-
โถ โถ คนสันป่าตองเรียกคนจอมทองว่าไอ้บ้านนอก
ไม่จริงเนาะ โด่เด่เนาะ
มันอยู่ที่วัดจากไหนต่างหาก
ถ้าวัดจากตัวเมืองเชียงใหม่
จอมทองก็อยู่ไกลกว่าหลายสิบกิโล
แต่โด่เด่เขาวัดจากดอยเต่าและอมก๋อย
ซึ่งจอมทองบ้านเขาก็อยู่ใกล้กว่ามาก
ดูเดะ ศิวิไลซ์จะตาย
-
8) ธีระชัย (ไอ้ธี) เป็นจอมโอ่ จอมโว และจอมกวนทีนแห่ง 302/2527
เป็นที่รักของบาทาเพื่อนๆเวลาเล่นบอลพลาสติก
ธี มักจะรับบท นายทวารมือหนึ่งเวลาเล่นบอลเสมอ
เมื่อมีลูกขลุกขลิกคลุกวงในบริเวณหน้าประตูโกล
ธี มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ลงทุนพุ่งม้วนหน้าตีลังกาเข้ามารับบอล ท่ามกลางทีนของเพื่อนๆ
ที่กำลังคลุกวงในกันอย่างเมามัน เมื่อเห็นเหยื่อที่น่าหมั่นไส้เข้าพุ่งมารับบอลตรงหน้าอย่าไม่กลัวตายเช่นนั้น
ทุกๆคนจึงพร้อมใจกันอย่างไม่ต้องนัดหมาย
ประเคน ทีนทุกบาทา ให้แก่ธี คนละป้าบสองป้าบ เท่าที่เวลาจะอำนวย
ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายตรงข้าม หรือฝ่ายเดียวกะธี ไม่มีเว้น
หากมีโอกาสดี จะขอรวมวงถีบ(ไอ้)ธี สักทีเถอะ(หมั่นไส้มันมานานแล้ว)
ประมาณว่ามีศัตรูร่วมกัน มีทีนร่วมถีบ...
ผมจำได้ว่าเคยเป็นโกลอยู่อีกฟากหนึ่งตรงข้ามกะ ธี
เมื่อมีโอกาสขลุกขลิกที่โกลเจ้าธี ดังว่า
ผมลงทุนวิ่งข้ามฟากจากโกลอีกด้านหนึ่งเข้าร่วมวงถีบ(ไอ้)ธี ได้หนึ่งทีเป็นที่สะใจ
แต่เป็นที่น่าฉงนนักว่า ธีไม่เคยโกรธ กรณีสหบาทาแต่ละครั้งเลย
เพราะคงจะถือว่าอยู่ในหน้าทีผู้รักษาประตู ยอมเจ็บ ไม่ยอมให้ลูกเข้าโกลเด็ดขาด
หรือไม่ก็คง...ไม่รู้จะเอาผิดกะใครดี เพราะทุกๆคนต่างก็รวมวงสหบาทาธีทั้งนั้น
น่าสงสารธีนะ แต่........
มีเรื่องราวมากมายที่ธีทำให้เพื่อนๆหลายคนไม่พอใจ พอย้อนนึกกลับไปแล้วก็ทำให้เราเข้าใจได้
เมื่อลองเปรียบเทียบธีกับไจแอ้นแห่งการ์ตูนโดเรมอนดู
มีความเหมือนกันอย่างกะแพะ(ไม่แกะ) เพียงแต่ธีน่าจะตัวเล็ก(แต่ใจใหญ่)กว่าไจแอ้นเท่านั้น
ขนาดเด็ก :-X ังเจออิทธิฤทธิ ตั้งแต่ตอนเข้า มว.ใหม่ๆ :o
ในภาพ ธี จะยืนเท่ๆหน้าตากวนๆ อยู่ข้างบิ้ก บุรินทร์ 302/603
แต่ให้เดาว่าซ้ายหรือขวา
-
เมศ โป่งแยงบ่ ได้ติดกับกังสดาลคับ
-
มีใครทราบบ้างว่าหลังจากพวกเราเรียนจบม.6 มงฟอร์ตแล้ว มีหนี้สินติดตัวรุ่นเป็นค่าทำหนังสือรุ่น ค่าทำแหวนรุ่น อยู่หลายหมื่นบาท จนต้องจัดหนังการกุศลเพื่อปลดหนี้ที่โรงหนังแสงตะวัน เรื่องกูนี่ส์ เมื่อปี 2531 อ่ะ
-
จริงเหรอ จำไม่ได้เลยกานต์
แต่ว่าชื่อหนังมันคุ้นๆ อยู่นะ
-
8) ทำหนังสือรุ่นแล้วติดหนี้? น้อยคนนักที่จะรู้เบื้องหลังเรื่องนี้
มันเริ่มมาจากการหารายได้ของรุ่นเราตอน ม.6
ปกติที่ทำกันเป็นประเพณี คือรุ่นพี่จะจัดฉายหนังสนุกๆ บางทีก็มีดนตรีแบบเล่นกันเอง
ขายบัตรโดยแจกจ่าย(ยัดเยียด) แก่รุ่นน้องในโรงเรียนบัตร 15 มั่ง 20 มั่ง
แต่รุ่นเราตัดสินใจผิดพลาดเพราะยังไม่เคยรู้จักหลักการตลาด
ดันไปจัดคอนเสิร์ท บิลลี่ ถ้าจัดคาราบาวหรือคาราวานน่าจะประสบความสำเร็จกว่า(ความเห็นส่วนตัวในสมัยนั้น)
แต่ด้วยเสียงส่วนใหญ่ทั้งชั้น ม.6 ที่โหวตกันในห้องประชุม ลงมติเห็นด้วย
โดยมีคนยกมือคัดค้านอยู่เพียงคนเดียว เขาคือ
"นรินทรสรศักดิ์ ศรีสุข" 302/602 ถูกมองว่าเป็นไอ้บ้า มึงยกมือค้านทำไมวะ หัวเดียวกระเทียมลีบ
ใจจริงก็อยากจะยกมือช่วยเพื่อน เพราะไม่เห็นด้วยเช่นกัน
แต่ด้วยความที่ไม่กล้าค้านกระแสส่วนใหญ่ จึงต้องปล่อยให้เพื่อนรับกรรมไป
สมัยนั้นถ้าจำไม่ผิด ประธานรุ่นที่รับผิดชอบคอนเสิร์ท บิลลี่ คือ
"วินสัน ชินอุปกิจ" ไอ้ต๊อก 302/606 (302 อีกแล้ว) ลองไปอ่านเรื่องราวบางส่วนของเขาได้จากหนังสือรุ่น
หลังจากที่มีการดำเนินการเรื่องคอนเสิร์ทไปแล้ว เราไม่ค่อยทราบความเคลื่อนไหวหรอก
ดำเนินการติดต่ออย่างไร ใครประสานงาน ขาดทุน กำไร แค่ไหน ไม่มีส่วนร่วมใดๆทั้งสิ้น
จนกระทั่งทุกอย่างผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
การทำหนังสือรุ่นเริ่มมีการก่อร่างสร้างตัวขึ้นเป็นรูปธรรม
เรา(หมายถึงกรู) ถูกขอร้องแกมบังคับจากศิริพงษ์ 302/604 ให้ช่วยทำหน้าที่ฝ่ายศิลป์จัดรูปเล่มหนังสือรุ่น
จำได้ว่า แต่ละห้องก็จะมีฝ่ายศิลป์ของตนเองแล้วส่งต้นฉบับมาให้ส่วนกลาง(ทีมงาน ศิริพงษ์)รวบรวม
แล้วจัดรูปเล่มทั้งหมด แต่ละห้องก็จะมีเอกลักษณ์ของแต่ละห้องไป
ทีมงานก็จะวางโครงร่างหนังสือโดยรวมทั้งหมด ทั้งปกหน้า ปกหลัง คำนำ รูปอาจารย์ มาสเตอร์ ฯลฯ
ต้นฉบับของหนังสือรุ่นทั้งหมดได้เสร็จสมบรูณ์ลงที่ห้องนอนบ้านกรูเอง (หมายถึงไปนั่งทำอาร์ตเวิร์คกันที่นั่น อย่าคิดมาก)
จำได้ว่ามี ศิริพงษ์ 302/604 วรพจน์ 302/604 วิภัทร 302/604 และเรา (ใครที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ จงแสดงตนด้วย จำได้แค่นี้))
แล้วหนังสือรุ่นก็ถูกส่งเข้าโรงพิมพ์ มีการแก้ไขปรับปรุงเล็กน้อย ต้องวิ่งไปมาระหว่างโรงพิมพ์กับสตูดิโอ(ห้องนอนกรู)บ่อยๆ
ช่วงนั้นใกล้จะสอบแล้ว ไม่แน่ใจว่าโควต้าหรือเอนทร้าน ไม่รู้ว่าไอ้หนุ่ม ศิริพงษ์ มันเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือ มันสอบได้หมด ทั้งโควต้า ทั้งเอนฯ ทั้ง นรอ.
แต่กรูไม่ติดอะไรเลย บอกตามตรงว่าไม่ได้อ่านหนังสือ(เรียน)มานานแล้ว มันจะไปสอบติดได้ยังไง
พิมพ์มาถึงตรงนี้...พึ่งรู้ตัวว่าเล่ายาว.......เกินไป
หิวข้าวแล้ว ไว้จะมาต่อภาค 2
-
:'( ได้ยินข่าวเรื่องนี้ที่กานต์พูดถึงอยู่เหมือนกัน
เพียงแต่ว่าในเวลานั้นอยู่ที่ กทม.
ทำให้เช็คข่าวที่แน่นอนไม่ได้
ว่าเป็นเพียงข่าวลือหรือเรื่องจริง
ขอบคุณหมอริมดอยที่อุตส่าห์ปลอบใจ
ด้วยมาตราส่วนการเปรียบเทียบอันเหลือเชื่อ ???
ของคนเวียงที่ศิวิไลซ์มาก >:(
-
คุ้นๆ ขึ้นมาหน่อย คุ้นๆ ว่าตกใจ ทำไมตังค์ไม่พอ ค่าแหวนก็เก็บไปแล้ว
ค่าหนังสือ จำไม่ได้ กานต์ช่วยมาเล่าต่ออีกหน่อยเถอะ
แต่หนังเรื่องนี้... มันคุ้นๆ พิก๊ล
เคยโดนครูเพชรด่ากลางห้องเหมือนกัน ประมาณว่าแกสอนๆ อยู่
เราไม่สนใจเรียน นั่งเขียนหนังสือรุ่น
พอวันอำลาอาลัย ไปกราบขอโทษแกด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ
บอกว่าครูขาหนูขอโทษ เราก็น้ำตาไหล ครูก็น้ำตาซึม แอบซึ้งกัน 5 วิ
-
ตอนที่จัดบิลลี่ แล้วมันมาสายน่ะ จำได้ป่ะ ที่มาสายโครตๆและยังเก๊กอีก ตั้งแต่นั้นมาไม่ฟังมันอีกเลยอ่ะ แต่ตอนนั้นมีครูคนนึงชื่ออารายหว่าที่ขึ้นไปคุยตลกให้ฟังก่อนไอ้บิลลี่มาอ่ะ จำชื่อไม่ได้
-
จำได้สิ ในบัตรเขียนหนึ่งทุ่ม มันมาสี่ทุ่ม
คนดูเริ่มบ่นเสียงดัง ขว้างปาแก้วน้ำ เริ่มเอาไม่อยู่
มีคนไปตามที่โรงแรม (โสภณหรือต๊อก วินสัน เทือกๆ นี้แหละ)
แล้วกลับมาบอกว่า เดี๋ยวมันมา มันอาบน้ำอยู่
มันว่าไม่เคยขึ้นคอนเสิร์ตที่ไหนหัวค่ำอย่างนี้เลย
ทำไมคนเชียงใหม่รีบนอนกันจัง อะไรประมาณนี้ ฟังแล้วฉุนกึก
ตอนบิลลี่ขึ้นรถกลับ ไอ้คุณบายกับพวกอีกหลายคนวิ่งตาม
ส่งเสียงเรียก บิลลี่ลี่ลี่ลี่ลี่ลี่...... บิลลี่ลี่ลี่ลี่ลี่.......
เราหันขวับ นึกว่าพี่บายเกิดคลั่งไคล้ไอ้คุณบิลลี่
ปรากฏว่า บิลลี่ลี่ลี่ลี่ลี่ลี่...... บิลลี่ลี่ลี่ลี่ลี่.......ไป๊ ไป๊ ชิ่วๆๆ แล้วโห่ตามอีก
คุณบิลลี่ ไม่รู้ได้ยินหรือเปล่า ที่แน่ๆ มันไม่ยิ้ม
ตอนนั้นเที่ยวเธคฟรีเป็นว่าเล่น เพราะหางบัตรที่เป็นคูปองปรุๆ ใช้เที่ยวเธคน่ะ ไม่มีใครไปกันเล้ย
ได้ฟรีมาเพียบ อยู่มาวันหนึ่ง ไปหาไอ้เจตน์ที่คอนโด จะชวนไปเที่ยว
มันบอกทั้งห้องเหลือมันอยู่คนเดียว
คนอื่นไปวัดกันหมด เจ้าพ่อตาย...
-
8)
ทำหนังสือรุ่นแล้วติดหนี้ ภาค 2
หนังสือรุ่น ก๋างโต้ง 2530 เสร็จเอาเมื่อประมาณปลายมีนา 2531
รุ่นเราส่วนหนึ่งที่เอนฯติด มช.ก็อยู่เชียงใหม่ บางส่วนก็เข้ากรุงเทพ บางส่วนก็ไปไหนไม่รู้ไม่ทราบชะตากรรม
หัวหน้าหนุ่มศิริพงษ์ 302/604 เลือกที่จะออกจากป่ามาเป็นทหาร(เขาเรียก กบฏ) เข้าเรียน นักเรียนนายเรืออากาศ อยู่ กทม.
ประธานรุ่น วินสัน 302/606 เข้ากรุงเป็นลูกพ่อขุนรามฯ อยู่ กทม. ไม่เคยเห็นหน้าอีกเลยจนบัดนี้
รองประธานหญิงสองคนถ้าจำไม่ผิดคือ ปุ๋ม ทรงศิริ 602 เหมียว สรัญยา 605 อยู่ มช.
หนังสือรุ่นถูกแจกจ่ายแบบตัวใครตัวมัน ใครอยู่เชียงใหม่ก็ได้รับง่ายหน่อยฝากๆกันไปแจก
ใครอยู่ไกลหรือที่หายสาบสูญไม่รู้ที่อยู่จนปัจจุบันนี้ ที่ยังไม่ได้หนังสือรุ่นก็ยังมี
เพราะไม่มีนโยบายส่งหนังสือรุ่นถึงบ้าน ก็งบมันหมดไปแล้วมีหนี้ค้างโรงพิมพ์อีกจำนวนเท่าไหร่ไม่รู้
ไม่เคยมีใครเล่าให้ผมทราบเลย เพราะผมไม่ใช่ฝ่ายงบประมาณ
ศิริพงษ์ ไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง และคงจะไม่มีโอกาสได้เล่า เพราะต้องเข้าประจำการโรงเรียนทหารซะแล้ว
ผมก็ไม่ได้ไปไหนไกลรอวันที่จะทราบชะตากรรมของรุ่นเราอยู่ที่ ม.พายัพ
แล้ววันหนึ่งของ ปลายปี 2531 ก็ได้ต้อนรับการมาเยือนของเพื่อนจาก 602 ณรงค์ ต้นพิริยะพงษ์ ปุ๋ม ทรงศิริ
เอ้ นุชนภางค์ ทั้งหมดเรียนอยู่ มช. ไปพบที่บ้าน( เนื่องจากสมัยนั้นที่บ้านยังไม่มีโทรศัพท์เลย บางครั้งติดต่อกับเพื่อนใน มช.ยังเล่นเขียนจดหมายหากันเอา คิดดูสิ ) แจ้งความประสงค์ว่าต้องการช่วยเพื่อนเราคนหนึ่งที่ต้องรับผิดชอบกรณีมีหนี้สินค้างชำระ ถามไปว่าใคร เขาบอกว่า ศิริพงษ์ 604 อ้าว มันเป็นหนี้ใครค่าอะไรทำไมต้องช่วยมันด้วย แล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งจากปากของเหล่าเพื่อนๆชุดนี้ ว่า หัวหน้าหนุ่ม เป็นผู้ลงนามรับหนังสือรุ่นมาและจ่ายเงินไปบางส่วนแล้วแต่ยังคงค้างค่าใช้จ่ายอยู่อีกประมาณหมื่นกว่าบาท ซึ่งเงินของรุ่นเรามันหมดไปแล้วเพราะรายได้จากการจัดคอนเสิร์ท บิลลี่ นั้นมันไม่พอต่อค่าใช้จ่าย จึงอยากจะหารายได้มาช่วยชำระหนี้ให้แก่ศิริพงษ์ ซึ่งยอมเอาหน้าไปรับหนี้ แต่ตัวติด(คุก)ทหารนักเรียนนายเรืออากาศ ไม่สามารถออกมาดำเนินการหารายได้เพื่อใช้หนี้ได้ รองประธานหญิง ปุ๋ม ทรงศิริ จึงต้องรับภาระแทนด้วยการระดมเพื่อน 602 ที่อยากจะอาสาช่วยมาชุมนุมกัน โดยตกลงที่จะจัดฉายหนังสักเรื่องหนึ่ง (สูงสุดคืนสู่สามัญ) สุดท้ายก็ไม่พ้นที่จะต้องมาจัดฉายหนังเพื่อปิดบัญชีหนี้ตัวนี้ให้ได้ สมัยนั้นเงินหมื่นสำหรับนักศึกษามหาลัยปี 1 ก็ไม่ยากแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะได้มาง่ายๆ จึงต้องหาที่ปรึกษาเพื่อความชัวร์จะได้ไม่พลาดอีกเหมือนครั้ง ไอ้บิลลี่ ( ตอนนี้เวรกรรมก็ตามสนองแล้ว เลิกกะเมียไปแล้วฮ่า ฮ่า)
จำได้ว่านัดชุมนุมกันหน้าหอสมุด มช. ประสานขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่ มว. รุ่น 28 คนหนึ่งซึ่งเป็นพี่ชายของเพื่อน 605 (ต้องขออภัยที่จำชื่อไม่ได้แต่ทราบว่าเป็นผู้หญิง 605) ซึ่งรุ่นพี่ 28 นี้เขาก็เคยจัดฉายหนัง รู้สึกจะเป็นเรื่อง The Thing ฉายที่แสงตะวัน(หนังสนุกมาก) ประสบความสำเร็จมาแล้ว ก็ได้อาศัยถามพี่เขาว่าจัดอย่างไร เช่าโรงหนังอย่างไร หาหนังจากที่ไหนมาฉาย เลือกหนังอย่างไร ทำบัตร ขายบัตรอย่างไร พี่เขาก็ให้คำปรึกษาที่ดีมาก
จนมั่นใจว่าไม่น่าจะยากจึงเริ่มดำเนินการ
โดยไปติดต่อเช่าหนังและโรงฉายที่ห้องผู้จัดการโรงหนังแสงตะวัน สมัยนั้นเชียงใหม่มีโรงหนังที่ใช้การได้อยู่ในลักษณะโรงขนาดใหญ่ไม่ใช่โรงแบบมัลติเพล็กซ์แบบปัจจุบัน มีแสงตะวัน ฟ้าธานี มหานคร นครเชียงใหม่ ทิพยเนตร ศรีวิศาล ทั้งหมดเป็นของ กำนันนั้มนครปฐมผู้เข้ามากว้านซื้อกิจการโรงหนังในเชียงใหม่ (ที่รู้ก็เพราะเคยทำวิจัยตลาดเรื่องโรงหนังในเชียงใหม่สมัยเรียนอยู่พายัพ)
ก็ไปคุยกะผู้จัดการ พร้อมกับ ณรงค์ ต้น 602 และให้เราเป็นคนตัดสินใจเลือกหนังที่จะฉาย ตอนนั้นจำได้ว่าเลือกเรื่อง Roxanne เป็นหนังแนวโรแมนติกคอมมิดี้ นำแสดงโดยสตีฟ มาร์ติน รับบทเป็นพนักงานดับเพลิงจมูกยาว
ไม่น่าจะใช่เรื่อง กูนี่(กูเป็นหนี้) อย่างที่กานต์บอกนะ และหนังก็จัดฉายที่โรงหนังฟ้าธานี 28 กค.32
เสร็จจากฉายหนังหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็เหลือเงินพอที่จะชำระหนี้ได้พอดี ศิริพงษ์ 302/604อยู่กรุงเทพคงไม่รู้หรอกกว่ากรูช่วยปลดหนี้ให้มึงแล้วเพื่อน เครดิตต้องยกให้ ณรงค์ ต้น 602 ที่เป็น :-X านคอยประสานงานทั้งหมด
ปุ๋ม ทรงศิริ 602 ไม่แน่ใจว่าคุมบัญชีรึเปล่า เอ้ นุชนภางค์ จอน ธนานันท์ 602 ป๋วย ทศพล 602 ส่วนใหญ่จะเป็น 602 เพราะอยู่หอด้วยกันใน มช. ก็ดึงกันไปช่วยงานง่ายหน่อย เราอยู่พายัพ ต้องข้ามฟากไปช่วยเหมือนกัน ช่วยดูเรื่องหนัง ทำบัตร สมัยก่อนใช้มือจับภู่กันระบายสี ทำอาร์ตเวิร์คส่งโรงพิมพ์ ยังไม่มีคอมฯเหมือนสมัยนี้หรอก ลำบาก แต่ก็สนุกได้ช่วยกัน(จริงก็เหมือนมีเวรกรรมต้องทำให้มันตลอด)
หลังจากประสบความสำเร็จจากหนังเรื่องนั้นมา ณรงค์ ต้น 602 ก็ติดลมบน ได้เข้ามำกิจกรรมต่างๆใน มช. จัดฉายหนังอีกหลายเรื่อง ทั้งในนามของคณะวิศวะ ทั้งของพรรคการเมืองใน มช. จนได้รับเลือกต้งให้เป็น นายก องค์การ นศ.มช. ในปีหลังๆ เราก็ได้ไปช่วยมันทำบัตรอีกเช่นเดิมดังรูปที่แปะมาให้ดู ดีนะยังเก็บไว้บ้างบางส่วน
อ้อ อีกเรื่องนึงที่ไอ้ต้น ณรงค์มันได้แถมมา คือเมีย หลังจากเรียนจบและทำงานอีกปีสองปี มันก็แต่งงานกับ ปุ๋ม ทรงศิริ น่าจะเป็นเพราะหนังเรื่อง Roxanne รึเปล่าก็ไม่รู้วะ
จบ
ข้อมูลเรื่องราวผิดพลาดพลั้งไปก็อภัยให้ตูด้วย เรื่องมันนานมา กว่า 17 ปีแล้วเพื่อนเอย อาจจะตกๆหล่นๆบ้างอย่าว่ากันเน้อ
-
โห ท่านเก๋ ข้อมูลสุดยอด ตอนนั้นไปอยู่ลาดกระบังแล้วเลยไม่รู้เรื่องเลย รอดตัวไป 555
-
ร็อกซานน์ ... คุ้นๆ (อีกละ) กูนีส์ ก็คุ้นๆ กานต์ เราคลับคล้ายคลับคลาว่าเรื่องนี้ป้ารหัสเราที่อยู่เมเจอร์ Eng คณะมนุษย์ เอาบัตรมาให้น่ะ ไม่รู้ใครจัดเนอะ
อยากคุยด้วยอีก เรื่องนี้ท่าจะคุยได้ยาว
แต่ต้องทำรายงาน เดี๋ยวเย็นๆ เข้ามาใหม่นะ
ป๋าเก๋ ยังได้วาดรูปอยู่มั่งหรือเปล่า วาดบ้างนะ เสียดายพรสวรรค์
มันไม่ได้มีกันทุกคนนะเฟ้ย
ไปเที่ยวเล่นเย็นใจที่ไหน จิบเบียร์ไปวาดไป
แล้วเอากล้องถ่ายมาแปะอวดกันมั่งสิ อยากดู
-
:) ไม่ไหวแล้วป้า ไม่ได้วาดนานมากแล้ว
ลืมไปเลยศิลปะ อาศัยแต่ว่าชอบดูของศิลปินท่านอื่นเอา
เรามันสนิมกินหมดแล้ว
-
ก็เริ่มใหม่สิ ของที่เรารัก จะเลิกทำไม
วาดเล่นๆ ก็ได้นิ มันเป็นของที่อยู่ในตัวเก๋ มันไม่ไปไหนหรอก
รื้อฟื้นซะหน่อยนะ เราหนับหนุนเต็มที่
ชอบภาพนั้น (ในหนังสือรุ่น) มากจริงๆ
ทึ่งตั้งแต่ได้เห็นทีแรก นั่งดูทีละรูปๆ ก็เหมือนเพื่อนแต่ละคนจริงๆ
เธอว่ามันง่ายเหรอ มีกี่คนที่วาดได้
จารย์โก้ว่าไง มาเชียร์เพื่อนหน่อยเร้ว
-
น่าทึ่งวะเก๋ ตอนนั้น ฮาก็กำลังฮาเรียน มศว อยู่ :-X ไม่ได้ติดต่อใครเลย จนด้วย ช่วงน้น
ครอบครัวก็วุ่นวาย บ้านแตก น้อง ๆ ก็ว่น ๆ คนหนึ่งสอบเข้าธรรมศาสตร์ต้องไปหาตังให้มันเรียนด้วย :-X
ต้องขอบใจพวกเอ็งวะ ที่ปลดหนี้ให้ หนุ่ม
-
เคยเจอวินสัน พักหนึ่งวะ แถวรามนี่แหละ ไปหามันที่หอพัก :-X ยังกับรูหนู ประทานโทษ อยู่ได้อย่างไร เจอมันหนเดียวแล้วก็ไม่ได้เห็นหน้ากันอีกเป็นสิบปี วะ
ก็เพราะไม่อ่านหนังสือนี่แหละ กู ก็เอนไม่ติด ( คณะดี ๆ เหมือนกัน )
-
เก๋ ถามหน่อยเหอะ จริง ๆ นี่มันควรทำหนังสือรุ่นแพง ๆ แบบนันไหม ในขณะที่เรายังเป็นเด็ก ไอ้หนุ่มมันคิดเกินตัวไปวะ
:-X มันโตกว่าพวกเราไง ความคิดความอ่าน ความจริงโรงเรียนนั่นแหละควรเสนอหน้ามาช่วยเด็กนักเรียน มาสเตอร์แต่ละคน
ก็งั้น ๆ สนใจนักเรียนตรงไหนบ้าง ถามที
-
ขณะที่หลายๆคนแยกย้ายกั๋นไปเรียนที่อื่น
ก็ยังมีเพื่อน602มาช่วยแก้ปัญหาฮื้อรุ่น
สุดยอดแต้ๆ ข้าน้อยขอคาราวะ
-
ขอบคุณป๋าเก๋ที่เข้ามาให้ความกระจ่างแก่เพื่อนๆ ครับ
ในข้อสงสัยที่มีมานานแล้วครับ ;D
เพื่อนต้องไม่ทิ้งกันในยามยากแบบนี้แหละครับ
ที่เราเรียกกันว่าเพื่อนแท้ครับ
-
ความเสียสละ เป็นคุณสมบัติหนึ่งของผู้ที่จะยิ่งใหญ่ครับ
แทนที่เสี่ยเก๋จะได้อ่านหนังสือ
สอบติดคณะแพทย์
แล้วกลายเป็นสูตินารีแพทย์มือ 1 ของเมืองไทย
แต่เขากลับเลือกเส้นทางที่มีคำถาม
คนมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? เสาะแสวงสิ่งใด?
โกวเล้งเคยพูดว่า
"บนถนนชีวิตของใครบางคน
คล้ายถูกหวดด้วยแส้ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่ง
กระตุ้นให้รุดหน้า เร่งรัดแสวงหา
แต่ไม่ยอมบอกว่าจะเสาะพบอันใด?"
ผ่านมาเกือบ 20 ปี
วันนี้เสี่ยเก๋ตัดสินใจเลือกทางเดินอีกครั้ง
วันศุกร์นี้จะไปจัดงานวันเด็ก
ให้เด็กด้อยโอกาสที่จังหวัดพะเยา
บ้านเกิดของลูกสาวแสนสวยและจิตใจงามของเขา
ขอขอบคุณย้อนหลังเรื่องหนังสือรุ่นครับเสี่ยเก๋
และเหล่าผู้ปิดทองหลังพระทุกคน
ในระยะเวลาอันใกล้นี้
จะขอคารวะอย่างเป็นทางการ
ด้วยสุรา เหมือนเคยครับ
-
แจ๊ค คิงก่อว่าเกินไป
วันนี้ลองไปเปิดหนังสือรุ่นดู
มันหาค่ามิได้ เชียวนะ
ฮาชอบการ์ตูนที่ เก๋ วาดฮูปคนขี่รถเครื่องที่สุด
ขอบคุณ เก๋
-
สุดยอด บ่รู้เรื่องเลยว่ะ อาจเพราะไปเรียนอยู่ในที่ๆไม่มีใครเค้าไปกัน(ถาปัดลาดกระบัง) เลยไม่มีใครติดต่อ แต่..ข้าน้อยขอคาราวะท่านๆทั้งหลายที่ทำงานเพื่อรุ่นก๋างโต้งของเรา มิน่าล่ะ ท่านถึงได้ดิบได้ดีจากผลบุญกันเป็นแถว ขอบคุณเพื่อนๆที่เสียสละอีกทีคร๊าบ
ปล.1 นัดเลี้ยงขอบคุณกันดีมั๊ยเนี้ย 555 (หาเรื่องกินอีกแล้วตู โอ๋ ! จัดหน่อยสิ )
ปล.2 แจ๊ค ! คิงก้อคิดมากไปว่ะ สิ่งที่เพื่อนทำวันนั้นพอมาถึงวันนี้มันเป็นหนังสือที่ใครเห็นแล้วก้อต้องอมยิ้มนะเฟ้ย
ปล.3 เก๋ ! ฮาชอบรูปไอ้ถังที่สุดเลยว่ะ ขามันโก่งแบบนั้นจริงๆ 555
-
ความเสียสละ เป็นคุณสมบัติหนึ่งของผู้ที่จะยิ่งใหญ่ครับ
แทนที่เสี่ยเก๋จะได้อ่านหนังสือ
สอบติดคณะแพทย์
แล้วกลายเป็นสูตินารีแพทย์มือ 1 ของเมืองไทย
แต่เขากลับเลือกเส้นทางที่มีคำถาม
คนมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? เสาะแสวงสิ่งใด?
โกวเล้งเคยพูดว่า
"บนถนนชีวิตของใครบางคน
คล้ายถูกหวดด้วยแส้ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่ง
กระตุ้นให้รุดหน้า เร่งรัดแสวงหา
แต่ไม่ยอมบอกว่าจะเสาะพบอันใด?"
ผ่านมาเกือบ 20 ปี
วันนี้เสี่ยเก๋ตัดสินใจเลือกทางเดินอีกครั้ง
วันศุกร์นี้จะไปจัดงานวันเด็ก
ให้เด็กด้อยโอกาสที่จังหวัดพะเยา
บ้านเกิดของลูกสาวแสนสวยและจิตใจงามของเขา
ขอขอบคุณย้อนหลังเรื่องหนังสือรุ่นครับเสี่ยเก๋
และเหล่าผู้ปิดทองหลังพระทุกคน
ในระยะเวลาอันใกล้นี้
จะขอคารวะอย่างเป็นทางการ
ด้วยสุรา เหมือนเคยครับ
วันศุกร์นี้หร๋อ !
โห ..! น่าไปร่วมงานด้วยชะมัดเลยว่ะ
กรุงเทพไปพะเยากี่โลว่ะเนี้ย
-
แล้วมีเพื่อนลูกบ้างมั๊ยอ่ะ.?
-
ดีจังเก๋ :D
-
ความเสียสละ เป็นคุณสมบัติหนึ่งของผู้ที่จะยิ่งใหญ่ครับ
แทนที่เสี่ยเก๋จะได้อ่านหนังสือ
สอบติดคณะแพทย์
แล้วกลายเป็นสูตินารีแพทย์มือ 1 ของเมืองไทย
ไม่ได้เสียสละอะไรหรอกเพื่อน
ฮาขี้เกียจอ่านหนังสือน่ะ
มีงานให้วาดรูป ทำอาร์ตเวิร์ค มันหนุกกว่าอ่านหนังสือว่ะ
ไม่อยากจะไปเรียนไกลบ้าน เรียนอะไรก็ได้ที่มันสนุกและมีรสชาดของชีวิต มันๆ
อาศัยว่าได้รับทุน พม.ก็เลยเรียนมันที่ พายัพ นั่นแหละ สาวสวยๆเยอะดี
และอีกอย่าง ฮาไม่ได้อยากเป็นหมอด้วย เป็นหมอต้องมีจรรยาบรรณ
เป็นอาร์ทติส ไม่ต้องมีกฏเกณฑ์ว่ะ
-
ขอโทษวะ อาจารย์โกย และสหาย เราอยากวิจารณ์ เราว่าตอนเด็ก ๆ ไอ้หนุ่มมันคิดเกินตัวแล้วครูบาอาจารย์ก็ไม่แสดงความเห็นอะไรเลย
-
กัปตันแกคิดคนเดียวเสียเมื่อไหร่ล่ะ ก็ร่วมด้วยช่วยกันหมดน่ะแหละ
มาพลาดกันตอนคอนเสิร์ตอีนังบิลลี่น่ะแหละ
แต่ช่างมันเหอะ ทุกอย่างเป็นประสบการณ์
อย่างน้อยก็ทำให้เพื่อนหลายๆ คนได้รู้จักน้ำมิตรที่แท้จริง ใช่มั้ย
"สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ"
อ้อ! สูตินรีแพทย์ น่าจะเป็นความใฝ่ฝันของคุณหมอริมดอยมากกว่านะเราว่า ::)
-
ถ้าเพื่อนรู้เหตุผลว่าทำไมตอนนั้น เพื่อนเราตัดสินใจเรียนโรงเรียนนายเรืออากาศแทนที่จะเรียนวิดวะ มอชอ ดั่งใจหวัง จะรักและสงสารเพื่อนเรามากขึ้นอีกเท่าตัว ( ให้เพื่อนเรามันเล่าเอง ) เราเข้าใจว่าทำไมถึงอึดอัดใจที่จะทำอะไรในช่วงเวลาที่เรียน ปี 1 ไม่ได้เลย เป็นช่วงปีที่นนอ. หริพงศ์คงโดนรับน้องเละกว่าพวกเราที่เรียนมหาลัยทั่วไปซะอีก วันหยุดก็ไม่มีเหมือนพวกเรา แต่ แต่ มันก็ได้เป็นหัวหน้าตอนจนได้ ( ได้คะแนนเป็นที่ 1 แถมได้เงินเดือนด้วย ดู๊ ดู ขนาดไม่ค่อยชอบนะเนี่ย ) เห็นใจจริง ๆ
-
มีใครทราบบ้างว่าหลังจากพวกเราเรียนจบม.6 มงฟอร์ตแล้ว มีหนี้สินติดตัวรุ่นเป็นค่าทำหนังสือรุ่น ค่าทำแหวนรุ่น อยู่หลายหมื่นบาท จนต้องจัดหนังการกุศลเพื่อปลดหนี้ที่โรงหนังแสงตะวัน เรื่องกูนี่ส์ เมื่อปี 2531 อ่ะ
>:( แล้วท่านที่เปิดประเด็นร้อนนี่ หายหัวไปไหนวะ
ทำไมไม่โผล่มาแสดงกำลังภายในให้ดูบ้าง มัวแต่ไปทำไฮโซอยู่ที่ไหนท่าน
-
คอนเสิร์ตบิลลี่ นี่ก็วินสัน อีกนั่นแหละ หาตัวมันให้เจอ
-
จะบ้าเหรอ หาไปคนเดียวเหอะ ไม่ไปวุ้ย :P
-
ถึงเพื่อนทุกคนวันนี้ต้องขอโทษที่หายไปเกือบทั้งวัน
มีเวลาว่างแวะเข้ามาดูแว๊บเดียวจริงๆ
กำลังทยอยอ่านข้อความของเพื่อนๆ หลายๆ คนที่ช่วยกันโพส
อยากบอกว่าขอโทษแทนเพื่อนๆ คนอื่นๆ
ที่เขาอาจไม่ได้มาอ่านของความของท่านหัวหน้าตลอดกาล
แต่ทุกสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว
และสิ่งที่ทำให้พวกเราทุกคนได้เรียนรู้ก็คือ
คำว่า "มิตรภาพ" ที่แท้จริง
สิ่งที่พวกเราได้กันมาก็คือคำคำนี้
พวกเราได้เห็นคุณค่าของคำว่า "เพื่อนแท้"
ที่จะไม่มีวันทิ้งกันเมื่อยามที่เพื่อนของเราเดือดร้อน
และเราได้รับรู้ความเป็นไปของเพื่อน
พวกเราก็พร้อมที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือกันเสมอ
โดยไม่ได้คิดหวังสิ่งใดตอบแทน
แต่สิ่งที่พวกเราได้กันมาคือความว่า มิตรภาพตลอดกาล
สำหรับพวกเรา สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากที่สุด
สำหรับคนที่ไม่ได้รับรู้ในเรื่องนี้ ในช่วงเวลานั้น
อย่าได้โทษตัวเองในสิ่งที่เราไม่รู้
บางครั้งเรื่องบางเรื่องก็ไม่ได้เป็นแบบที่เราเห็นเสมอไป
เรียนรู้ในสิ่งที่ผ่านมาครับ
เพื่อมิตรภาพที่ถาวรและยั่งยืนตลอดไปสำหรับพวกเราทุกคน
ซีเรียสไปเปล่าว่ะวันนี้
แต่อดไม่ได้ครับ
เพราะเป็นเรื่องที่พวกเราหลายคนไม่เคยรับรู้
ในช่วงเวลาเกือบ 20 ปีที่ผ่านมา
ต่อไปก้ขอให้พวกเรามีสุขร่วมเสพ
มีทุกข์ร่วมต้านครับ
-
คอนเสิร์ตบิลลี่ นี่ก็วินสัน อีกนั่นแหละ หาตัวมันให้เจอ
ตูว่านะ ไอ้หัวข้อกระทู้"ขอความรู้เรื่องโป่งแยง"นี่มันย่อมาจาก ทั้งยุทั้งแยงแล้วตะแคงให้มันรั่วช่วยกันมั่วมันให้แหลกจะได้แยกทางกันรึเป่าว่ะเนี้ย อะไรกันนักกันหนา ชีวิตปัจจุบันมันยังเครียดไม่พอรึงัยว่ะ ไอ้แจ๊ค
ปล. แล้ววินสันนี่ใครละวุ๊ ?
-
ถึงเพื่อนทุกคน
ตามมากราบเท้า อาจารย์โก้ อีกกระทู้
จริง ๆ มันก็ผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว นะ ตู ไม่ว่าเปิดกระทู้ โป่งแยงเลย ให้ตาย ขอโทษอย่างแรง
ขอให้จบเรื่องนี้ เท่านี้ได้ไหม เพื่อน ๆ
-
เราจำได้ว่าวินสัน ห้อง 6 นี่เค้าก็ทำกิจกรรมให้รุ่นเรามาเยอะนะ จะผิดพลาดก็ตรงที่ทำงานกับคนตัวแปรมันเยอะแยะไปหมด พอเกิดปัญหาจะมาว่าใครไม่ได้หรอก เค้าก็ทำเพื่อรุ่นเราแหละ
-
ที่ถามไปเนี่ยะ ก็อยากให้เพื่อนๆได้รับรู้ว่าเรื่องราวมันเป็นมาและเป็นไปอย่างไร เพราะคงจะมีเพื่อนๆหลายๆคนยังไม่รู้ว่ามันมีเรื่องราวของมิตรภาพ ความเสียสละ ความรัก และหยาดน้ำตา เกิดขึ้นในหมู่พวกเรา montfort27 ในช่วงหลายสิบปีก่อนอย่างไรบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็ได้รับการพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า เพื่อนไม่เคยทิ้งกัน
ปล.ท่านเก๋ หนังที่จัดล้างหนี้รุ่น เราจัดที่โรงหนังแสงตะวันไม่ใช่เหยอ คลับคล้ายคลับคลาว่ากูนี่ส์ เพราะไปเลือกหนังกับท่านต้นเองอ่ะ
-
ถึงเพื่อนทุกคน
ตามมากราบเท้า อาจารย์โก้ อีกกระทู้
จริง ๆ มันก็ผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว นะ ตู ไม่ว่าเปิดกระทู้ โป่งแยงเลย ให้ตาย ขอโทษอย่างแรง
ขอให้จบเรื่องนี้ เท่านี้ได้ไหม เพื่อน ๆ
ไชโย ! ;D เปลี่ยนเรื่องซักที แต่ แจ๊ค ! คิงยังติดหนี้รูปน้องบอลลูนอยู่นะเฟ้ย จัดหามาด่วนเพื่อน 555
-
ไงหล่ะ คุณกานต์
นั่งจิบอิตาเลี่ยนไวน์ ชมตึกช้างดีดีไม่ชอบ
อยากมาหาดกะรน (หาที่) ดีนัก
ทำให้นโยบายสมานฉันท์แห่งชาติมีปัญหา
เดี๋ยว เดี๋ยว จะส่งพัสดุลึกลับไปให้
คราวที่แล้วก็เรื่องหุ้นตกทีนึงแล้ว
จะก่อเรื่องอะไรต่อหล่ะทีนี้
กุหลาบแก้วมั้ย? หรือเรื่องแหวนรุ่นต่อดี?
แล้วตกลง โป่งแยงเนี่ย
มันแยงอะไรครับ?
-
ไงหล่ะ คุณกานต์
นั่งจิบอิตาเลี่ยนไวน์ ชมตึกช้างดีดีไม่ชอบ
อยากมาหาดกะรน (หาที่) ดีนัก
ทำให้นโยบายสมานฉันท์แห่งชาติมีปัญหา
เดี๋ยว เดี๋ยว จะส่งพัสดุลึกลับไปให้
ขอเป็นมันฝรั่งตราปริงเกิ้ล รุ่นที่มีสายไฟร้อยอยู่ข้างใน เหมือนที่ซีคอนสแควร์ก็แล้วกันนะคับ
-
พอดีมีขวดเปล่า ชาโต้ลาตูร์อยู่เยอะ
จะกรอกระเบิดแบบเหลวไปให้
พอเทลงแก้วไรเด้ลปุ๊บ
ระเบิดปั๊บ...เพล๊งงงงง...
กังวาน สดใส
-
โห ท่านหมอหลุดดอย ! โหดกับท่านกานต์มากไปป่ะ ยังงัยเอาแค่พิการก้อแล้วกันน่ะ 555
-
พอดีมีขวดเปล่า ชาโต้ลาตูร์อยู่เยอะ
จะกรอกระเบิดแบบเหลวไปให้
พอเทลงแก้วไรเด้ลปุ๊บ
ระเบิดปั๊บ...เพล๊งงงงง...
กังวาน สดใส
ทำไมช่วงนี้เสี่ยหมอโหดจังอ่ะ
มีไรเป็นส่วนตัวกับเสี่ยกานต์หรือเปล่า
-
ไม่มีไรหร๊อก คู่นี้เค้ารักกันดอกจึงหยอกกันเล่น :D
-
ก้อคนมันผิดหวังที่หนีเมียมาดูคอนเสิร์ตอิริค แคลปตันไม่ได้อ่ะนะ
เลยอัดอั้นตันใจ อยากเห็นแก้วไวน์ใบละห้าพันของเพื่อนแตก
ยังงี้มันน่าชวนไปปิกนิกซ้าให้เข็ด
ยังไงชาโต้ ลาตูร์ที่มีอยู่ กรุณารอเพื่อนๆไปลงความเห็นและเป็นประจักษ์พยานความอร่อยก่อนละกัน อิ อิ อิ
-
โฮ่ๆ ที่แท้ก็เก็บกดนี่เอง
มิหน้าล่ะถึงได้ ... ;D
ป่ายดีก่าเดี๋ยวได้รับพัสดุแปลกปลอม
-
;) กลับมาอ่านกระทู้เก่า น้ำตาแทบร่วง ซึ้งจริงๆว่ะเพื่อน
ิืิคิดถึง sahai สหายมากๆ คิดถึงไอ่แจ็คผีบ้า602 อ.โก้Korokoso คุณก็รู้ว่าใคร chat601 และใครต่อใครที่มาต่อบอร์ดนี้ให้มีสีสันมาจนทุกวันนี้
ขอบคุณคร๊าบ
-
ทำไมกระทู้นี้ไม่เคยว่าวะ
-
ทำไมกระทู้นี้ไม่เคยว่าวะ
เฮียจะเขียนว่า "ทำไมกระทู้นี้ไม่เคยอ่านวะ" แม่นก่อ ใจเย็นๆค่อยๆพิมพ์ก็ได้
กระทู้นี้เป็นกระทู้เก่าตั้งแต่เดือนมกรา 50 แล้วครับ ผมขุดขึ้นมาอ่าน ให้ซึ้งเล่นๆ
-
ถูกต้องนะครับ
-
ตูผิดเองวะที่เปิดประเด็นนี่
-
ณ ที่แห่งนั้น.....
...ที่ที่เราได้ฟังเดอร์ตี้โจ๊กจากม.เฉลิมพล เรื่องหนูตัวน้อย ลูกมะพร้าวที่มีรู พระ และแม่อุ๊ย
ที่แห่งนั้น..............ศูนย์รักษาต้นน้ำ ห้วยดีหมี
อยากฟังง่ะ ใครช่วยเล่าที
ท่านหลังวัด (กระบี่อยู่ที่ใจ) นี่ความจำดีจริงๆ จำเรื่องเก่าๆ ได้เยอะมากเลยนะ
กระทู้เก่ามาก ป๋าเก๋นึกจะใดไปขุดขึ้นมา
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เล่าเรื่องหนูตัวน้อยของมัดเซ่อร์เหลิมพลให้ฟังหน่อยดิ๊
-
อีลุงมันเฒ่าละ...หล้าเฮ่ย
เล่ากำมะเก่า มันก็เป๋นดีม่วนงัน
ใครบ่ม่วนแสดงว่ายังบ่เฒ่า....555 ;D