Montfort27
Montfort 27 ของเรา => ห้องเก่าเล่าความหลัง => ข้อความที่เริ่มโดย: sahai ที่ มกราคม 11, 2007, 02:30:21 AM
-
เรื่อง ขอชี้แจงเรื่องหนี้หนังสือรุ่น / ข้าพเจ้าขอรับผิด(ไม่รับชอบ)แต่เพียงผู้เดียว
เนื่องมาจากกระทู้ของ uten47 ที่กระผมถูกพาดพิงถึง จึงอยากจะชี้แจงให้ทราบข้อเท็จจริงทั้งหมดของเรื่องนี้
(ในมุมมองของกระผม) ให้เพื่อนๆทราบ
เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยพูดกับใครที่ไหนเลย เก็บไว้ในใจตนเองมาสิบกว่าปี เพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครอยากจะฟัง
หมายเหตุ ในกรณีพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ ถ้าผิดพลาด ตกหล่นไปบ้าง ก็ขออภัย เพราะเวลาผ่านไปหลายปีดีดักแล้ว
และอยากให้บุคคลที่เกี่ยวข้องตอนนั้น ได้เข้ามาชี้แจง ช่วยกันชำระประวัติศาสตร์กัน
เอาละ ขอเริ่มตั้งแต่ ตอนปลาย ม.๕ ขึ้นต้น ม.๖ ละกัน
เนื่องจากตอนนั้น กระแส ประชาธิปไตยมาแรง บรรดากลุ่มมาสเตอร์หัวก้าวหน้า คงไม่ต้องบอกว่าใครบ้าง
อยากผลักดันให้การได้มาซึ่ง ประธานนักเรียน มาจากการเลือกตั้ง โดยเสียงของนักเรียนทั้งโรงเรียน
ไม่ใช่โดยเสียงของนักเรียน ม.๖ เท่านั้น
จึงจัดให้มีการเลือกตั้ง เพื่อนๆคงจำกันได้ แต่ไม่มีใครลงสมัครรับเลือก ได้มีการขอร้องแกมบังคับ ให้ผมและเพื่อนๆลงสมัคร
นัยว่าเพื่อให้กระบวนการประชาธิปไตยดำเนินต่อไป
ผู้ที่ลงสมัครครั้งนั้น เป็นผู้เสียสละทั้งสิ้น มิได้มีใครอยากได้มาซึ่งอำนาจหรือผลประโยชน์ใดๆเลย และผลที่ได้ปรากฏว่า
กบ นฤมล ห้องสอง ได้รับเลือกด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น
ขอทบทวนความจำกันอีกทีนะครับ กบ นฤมล ห้องสอง เป็น ประธานนักเรียน รร.มงฟอร์ตวิทยาลัย ในปี๒๕๓๐
(จำได้ว่า ห้องสองมี นฤมล สองคน และเพื่อนๆน่าจะนึกออกว่าคนไหน ต้องขออภัยกบ ที่จำนามสกุลเธอไม่ได้
เดี๋ยวไปเปิดหนังสือรุ่นดูอีกที)
อาจจะเป็นเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เสียสละลงสมัครกับเขา ต้องขอชื่นชมเธอที่เสียสละนะ
ทั้งนี้กลุ่มมาสเตอร์ต้องการให้มีนักเรียนหญิงลงสมัครด้วย เพื่อไม่ให้เห็นว่ามีการแบ่งเพศชาย หญิง
แต่มีเธอช่วยคนเดียว(เพราะถูกบังคับ) คนอื่นๆที่ถูกทาบทาม ปฏิเสธกันหมด
เอาละเมื่อเราได้ ประธานนักเรียนจากการเลือกตั้งกันแล้ว กลายเป็นว่าประธานนักเรียนเป็นตัวแทนของนักเรียนทั้งโรงเรียน
ทำหน้าที่ประสานงานระหว่างโรงเรียนอื่นๆ ในภาพรวมที่กว้าง
กบ ก็มาปรึกษาผม ทำไงกันต่อ สำหรับเรื่องของรุ่นเรา ซึ่งผมก็มองเห็นว่า หลักๆแล้วก็ไม่แคล้วเรื่องหนังสือรุ่น กับแหวน
(เรื่องของแหวน ขอชี้แจงว่าตอนแรกผมก็ไม่อยากทำเหมือนกัน แต่เมื่อโหวตคะแนนกันออกมาแล้ว เพื่อนส่วนใหญ่
คะแนนเสียงส่วนมาก ต้องการให้ทำ-ขอพักเรื่องแหวนไว้ก่อนนะ)
แล้วทีนี้ทำไงกันต่อ ดูเหมือนว่า เพื่อนๆ ม.๖ ไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับเธอนัก ทั้งๆที่เธอได้คะแนนเสียงข้างมากมาก
งืดเหมือนกัน
เธอทำคนเดียวไม่ไหวแน่ ทั้งงานนอก งานใน
แต่ ต้องมีใครซักคนทำ เพื่อรุ่นของเรา เราจะปล่อยให้จบแบบนี้ไม่ได้ พวกเราเป็นรุ่นแรกที่ได้เรียนที่ตึกใหม่นี้ครบสามปี
ต้องมีอะไรเป็นเกียรติประวัติสักอย่าง
ก็พูดคุยประชุมกันหลายรอบ ทั้งนอกรอบ ทั้งในรอบ ก็ไม่มีใครรับ
" เราต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ การเข้ามหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้ เธอรับไปเลย เดี๋ยวเราจะช่วย "
" เราต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ การเข้ามหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้ เธอรับไปเลย เดี๋ยวเราจะช่วย "
" เราต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ การเข้ามหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่พ่อแม่ตั้งความหวังไว้ เธอรับไปเลย เดี๋ยวเราจะช่วย "
ทุกคนพูดแบบนี้
ในที่สุด ผลก็เป็นอย่างที่รู้กัน เวรกรรมก็ตกมาอยู่ที่ ฮาเอง อีกแล้ว
ข้าพเจ้าขอรับผิด(ไม่รับชอบ)แต่เพียงผู้เดียว
โดยผม ขอเรียกตัวเองว่า หัวหน้านักเรียน ชั้น ม.๖ รับผิดชอบงานในส่วนของชั้น ม.๖ ของเราเท่านั้น
หันมาดูในเรื่องสิ่งที่ต้องทำเกี่ยวกับหนังสือรุ่น
ฮาเอง(๑) รับผิด(ไม่รับชอบ) โดยรวมทั้งหมด โดยแบ่งงานให้
๑.ฮาเอง(๒) จัดการเรื่องทำหนังสือ (ก่อหนี้)
๒.ต๊อก วินสัน ห้อง๖ จัดการเรื่องหาตังค์ (มาใช้หนี้)
ทั้งนี้ ต๊อก ถูกบังคับให้มารับงานโดยผมเอง เพราะไอ้สามบรรทัดที่ผมพิมพ์ซ้ำๆกันข้างบน
และโดยสายงานแล้ว ฮาเอง(๑) รับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่าง
เพราะฉะนั้น อย่าได้ตำหนิใครเลย ฮาเอง(๑)รับคนเดียว
หมายเหตุ ฮาเองได้แยกร่าง ทำสองหน้าที่ ถ้าจะให้ทำทั้งสามหน้าที่ เกรงว่าจะหมดลม
เรื่องหลังจากนี้ ขอกล่าวผ่านอย่างรวดเร็วนะ เพราะส่วนใหญ่ก็ทราบกันดีอยู่แล้ว
ขอกล่าวถึงเรื่องหนังสือรุ่นก่อน
ฮาเอง(๒) ได้ติดต่อหาข้อมูลจากโรงพิมพ์ จัดตั้งทีมงาน ขอความร่วมมือ ขอเวลาเพื่อนๆที่พอจะแบ่งให้กันได้บ้าง
ดำเนินการไปตามอัตภาพ
เรื่องเกี่ยวกับหนังสือรุ่น ยังมีเกร็ดอีกเยอะ ไว้จะทยอยเอามากล่าวถึง เพื่อบันทึกไว้เป็นหลักฐาน ณ ที่นี้ ดีไหม เก๋
ผมพยายามทำให้ราคาถูกที่สุด เมื่อเทียบกับรุ่นก่อนหน้า โดยเอาขนาดของกระดาษปรู๊บ
กระดาษแผ่นใหญ่ๆที่โรงพิมพ์จะใช้พิมพ์ มานั่งคำนวนขนาดของหนังสือรุ่นของเรา ให้มีการตัดกระดาษทิ้งให้น้อยที่สุด
ไม่มีหน้าสีเลย ออกเเบบดีไซน์ให้แต่ละหน้าครอบคลุมเนื้อหาที่ต้องการมากที่สุด
โดยใช้หน้ากระดาษให้น้อยที่สุด ตอนแรกคิดกันถึงขั้น ให้ใช้โควต้าห้องละหนึ่งหน้า
แบบว่าทุกห้องถ่ายรูปหมู่ มาแปะไว้หนึ่งหน้า ใครเป็นใครดูกันเอาเอง
ขนาดนั้น ในที่สุดสรุปว่า หน้าละสามคนกำลังดี ทั้งนี้ได้ประเมินความสามารถในการหาเงินมาใช้หนี้
จากฮาเอง(๑) แล้วด้วย งบประมาณจึงตกอยู่ที่ประมาณแสนต้นๆถ้าจำไม่ผิด
ทั้งนี้ฮาเอง(๑) ได้ไปสอบถามเพื่อนรุ่นพี่มาแล้ว จากประสบการณ์ที่เขาเคยจัดหนังกันมา แสนกว่าเอาอยู่
หันมาทางเรื่องหาตังค์กันบ้าง จำไม่ได้ว่าทำไมเราไม่จัดหนังเหมือนทุกปี เริ่มเลอะเลือน แต่คิดจะจัดดนตรี
มีวงดนตรีของรุ่นพี่ศิษย์เก่ามาเล่นฟรีให้หนึ่งวง
ติดต่อแกรมมี่ ผ่านสมาคมศิษย์เก่ามงฟอร์ตเชียงใหม่
บิลลี่ ห้าหมื่น เบริด์ หนึ่งแสน และใครอีกคนจำไม่ได้ เจ็ดแสนห้า สรุปว่าบิลลี่ถูกสุด
แล้วเราก็เริ่มหาเงินกัน
ทุกคนเหนื่อย ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ณ โอกาสนี้
ทั้งนี้ผมไม่มีโอกาสได้กล่าวขอบคุณ และพูดคุยกับเพื่อนๆทุกคนในที่สาธารณะอีกเลย
ในส่วนของสปอนเซอร์ ได้เงินมาน้อยมาก สังเกตุได้ว่าหนังสือรุ่นเราไม่ค่อยมีหน้าโฆษณาเลย
ทั้งๆที่ถู๊ก ถูก ครึ่งหน้าห้าร้อย เต็มหน้าหนึ่งพัน ประมาณนี้
แล้วเรื่องราวตอนกลางเรื่องก็ดำเนินต่อไป อย่างที่พอจะคาดเดาได้
ในที่สุดพระเอกก็มาตายตอนจบ โดยไม่ได้มีร้อยตำรวจเอกที่ปลอมตัวมา โผล่มาช่วย
ในวันที่นัดสรุปบัญชีกันนั้น มีเรากันสามคน ผม ต๊อก หญิง ปราถนา(เหรัญญิกหนึ่ง)
โดย นก วชิราภรณ์(เหรัญญิกสอง) ไม่ว่าง
สรุปว่ามีเงินได้ทั้งหมด สามหมื่นกว่าบาท ยังขาดอีกประมาณเจ็ดหมื่น
ผมตกที่นั่งลำบากทันที
เพื่อนรู้ไหมว่า ผมติดศูนย์วิชาชีววิทยา อาจารย์เซาะลั้ง
เนื่องจากอาจารย์ที่คุมสอบวันนั้น เข้าใจว่าผมให้เพื่อนลอก
จึงมาร์กหัวกระดาษ ร เพื่อให้มาสอบใหม่ แต่ไม่ได้บอกผม
วันที่ประกาศผลและให้สอบใหม่ ผมมีนัดจะไปคุยกับอ้ายปึ้ง เจ้าของโรงพิมพ์ดารารัตน์ (ก็เรื่องไม่มีเงินจ่ายนี่แหละ)
วันนั้นจึงไม่ได้แต่งชุดนักเรียนมา กะว่าจะเลยไปโรงพิมพ์เลย อีกอย่างถ้ากลับไปบ้าน เปลี่ยนชุด
กลับมาสอบไม่ทันแน่นอน เพราะบ้านอยู่ไกล
ทุกวันนี้ เมื่อมองดูเกรดสลิป เห็นเลขศูนย์ตัวนี้ ก็คิดถึงเรื่องนี้ทุกที
เมื่อผม(คนเดียว)เข้าไปคุยกับเจ้าของโรงพิมพ์ ซึ่งเป็นศิษย์เก่ามงฟอร์ตเช่นกัน เขาก็เข้าใจ
และให้ผมเซ็นต์ชื่อเอาหนังสือออกมา
๑. เพื่อนๆจะแยกย้ายกันกลับบ้าน กระจายกันแล้ว เดี๋ยวแจกไม่ทัน
๒. หนังสือรุ่น พิมพ์ไปแล้ว เก็บไว้ที่โรงพิมพ์ ก็เสียหายเท่ากัน
วันนั้นผมเป็นหนี้ทันที เจ็ดหมื่นกว่าบาท (กะว่า จะหางานทำ ระหว่างเรียน ป.ตรี ใช้หนี้ไปด้วย คงพอไหว)
ผมกลับมาที่โรงเรียน ไม่เห็นใครอีกเลย เหลือตัวคนเดียวแล้ว
ตอนแรกๆนั้น ผมเเละเพื่อนๆบางคน จำได้แต่ นก วชิราภรณ์ห้องสี่ และ ฝน ห้องหก
ได้พยายามจัดกิจกรรมหาเงินกันอยู่สองครั้ง
คือไปขาย ข้าวโพดคั่วกันที่งานโรงเรียนยุพราช ได้เงินมาประมาณหนึ่งหมื่น
แต่เนื่องจากผม ไปเรียนไกลถึง กทม. ติดต่อกับใครๆไม่สะดวก จึงไม่มีใครสานต่อ
เพราะที่โรงเรียนทหาร ห้ามจดหมาย ห้ามโทรศัพท์ ห้ามใครมาเยี่ยม เป็นเวลาปีกว่า
เมื่อกลับมาเมืองเชียงใหม่ ก็ไม่เจอไครแล้ว
ทุกคนได้เป็นนิสิต นักศึกษา สมตามที่ตั้งใจไว้ทุกประการ
ผมเข้าไปเที่ยวใน มช. ก็ไม่รู้จะไปหาใคร กลายเป็นคนแปลกหน้า
ไม่มีข้อมูลว่าใครอยู่คณะไหน มหาวิทยาลัยอะไร
แต่ที่ดีใจ ก็เมื่อได้ข่าวเพื่อนๆเป็นใหญ่เป็นโต
ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังนักศึกษา อันยิ่งใหญ่
เข้าใจว่า ต้น ณรงค์ ห้องสอง และทรงสิริ ห้องสอง คงทราบเรื่องทีหลัง จากมาสเตอร์ที่โรงเรียน
เพราะอ้ายปึ้ง คงรอไม่ไหว จึงได้เข้าไปคุยกับทางโรงเรียนเกี่ยวกับเรื่องนี้
กระผมต้องกราบขออภัยเพื่อนๆทุกคนที่ทำให้ชื่อเสียงของรุ่นเราป่นปี้ไปด้วยมือของกระผม
กระผมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
และขอขอบคุณ ต้น และเพื่อนๆทุกคน ที่ช่วยทำให้เรื่องมันจบ
ต้องขออภัยที่ต้องมาเหนื่อยกันรอบสองตอนเรียนมหาวิทยาลัย
ผมรู้สึกเสียใจจริงๆที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังเช่นเพื่อนๆ
จบแล้ว มันจบแล้ว
เหลือเพียงประวัติศาสตร์ ความทรงจำ และฝันร้ายของผู้คน
-
คุณสุดยอดแล้ว คิงทำฮื้อรุ่นนักที่สุดละ คิงรอการคาราวะจากเพื่อนดั้ยเลย
-
โอ๋..! จัดงานคาราวะเพื่อนๆกันดีก่า 555 (ก๋างโต้งสัญจร ตอน เลี้ยงลูกสาวร่วมโลก ) 555
-
สำหรับเรา หนังสือรุ่นเป็นของมีค่า (มันเข้ากรุงเทพฯ มาพร้อมๆ กับเราเลยนา)
ถ้าเราเป็นหนึ่งในคนที่ไม่ได้ช่วยอะไรเพื่อนเลยในตอนนั้น
มีส่วนสร้างความทรงจำเลวร้ายบางอย่างในชีวิตเพื่อน.. ก็ขอโทษด้วย
และขอบคุณมากที่เพื่อนๆ ทุกคนได้เหน็ดเหนื่อยทำมันมา
ป.ล.
1. เรื่องนี้ทำให้อยากรู้จักต๊อก วินสันให้มากขึ้น และอยากรู้ว่า เขาทำอะไร อยู่ที่ไหน ในเวลานี้
(ออกแนวเป็นห่วง เมื่อรู้ความจริงว่า ที่แท้เขาเป็นผู้ช่วยพระเอกเชียวนะ)
2. เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า ท่านกัปตันหนุ่ม (ไม่รู้หนุ่มหรือเปล่า แต่ชื่อหนุ่ม)
ติดตามข่าวคราวและเข้ามาฟังเพื่อนๆ คุยกันอยู่เสมอ แม้จะไปมาไร้ร่องรอย ดีใจ ดีใจยิ่งนักท่าน และ
3. เราเคยเลือกตั้งประธานนักเรียน และกบเคยได้ด้วยเหรอ จำไม่ได้เลยอันนี้
-
เป็นเรื่องที่ผมไม่เคยพูดกับใครที่ไหนเลย เก็บไว้ในใจตนเองมาสิบกว่าปี เพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครอยากจะฟังนี้
กระผมต้องกราบขออภัยเพื่อนๆทุกคนที่ทำให้ชื่อเสียงของรุ่นเราป่นปี้ไปด้วยมือของกระผม
กระผมขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
และขอขอบคุณ ต้น และเพื่อนๆทุกคน ที่ช่วยทำให้เรื่องมันจบ
ต้องขออภัยที่ต้องมาเหนื่อยกันรอบสองตอนเรียนมหาวิทยาลัย
ผมรู้สึกเสียใจจริงๆที่ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังเช่นเพื่อนๆ
จบแล้ว มันจบแล้ว
เหลือเพียงประวัติศาสตร์ ความทรงจำ และฝันร้ายของผู้คน
สหายเก่าเล่าความหลัง.....เบื้องลึกอีกด้านหนึ่งที่เราไม่เคยทราบ
ดีแล้ว...ถึงแม้มันจะเจ็บปวด...แต่เราก็เข้าใจสหายร่วมรบ
เราฝ่าสมรภูมิร่วมกันมากะสหายหลายงาน
ถ้าสหายเล่าให้เราฟังบ้าง...ในตอนนั้น
เราอาจจะช่วยแบ่งเบาภาระของสหายได้บ้าง...ไม่มาก
เราไม่ได้รู้สึกว่าชื่อเสียงของรุ่นเราป่นปี้นะ
ไม่เคยได้ยิน...ว่าใครมาว่าให้รุ่นก๋างโต้งในทางที่เสียหาย
จงภูมิใจเถอะสหาย...ที่นายได้เสียสละ รับภาระอันหนักอึ้ง
และขอให้บาดแผลจากสงคราม...ที่สหายได้รับนั้น
จางหายไปจากความทรงจำ...เสียที
------------------------------
ไม่ทราบว่าเพราะเหตุนี้รึเปล่าจึงทำให้มีหน้านี้ในหนังสือรุ่น
ตอนนั้นเราไม่รู้จริงๆวะ จนกระทั่งผ่านไปกว่าสิบเจ็ดปี
-
;D เพิ่งจะสังเกตุว่า ขาประจำเวปบอร์ด ปรากฏกายอยู่ในรูปข้างบนตั้ง 3 คน
อ.โก้ 603 คนนั่งใส่แว่น(จำตัวเองได้มั้ย)
แจ็ค 602 คนถอดเสื้อ
เราเอง 602 เสื้อลายพราง
-
นั่นสิ ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยรู้สึกเหมือนกัน ว่าชื่อเสียงรุ่นเราป่นปี้
-
;D เพิ่งจะสังเกตุว่า ขาประจำเวปบอร์ด ปรากฏกายอยู่ในรูปข้างบนตั้ง 3 คน
อ.โก้ 603 คนนั่งใส่แว่น(จำตัวเองได้มั้ย)
แจ็ค 602 คนถอดเสื้อ
เราเอง 602 เสื้อลายพราง
จำได้สิเพื่อน คือตอนนั้นอยู่ฝ่ายศิลป์น่ะ โดนหญิงปลาบึก ลากเข้าไปช่วยงาน (ตอนนั้นตูหนัก 52 เองง่ะ ตอนนี้ตูหนัก 86 แล้ว ไม่รู้ไปกินควายที่ไหนมาว่ะ เศร้า )
-
นั่นสิ ไม่เคยได้ยิน ไม่เคยรู้สึกเหมือนกัน ว่าชื่อเสียงรุ่นเราป่นปี้
เห็นด้วยกะป้าฉัตร์อ่ะ ไม่เคยรู้สึกและไม่เคยที่จะคิดเลยว่าชื่อเสียงรุ่นเราป่นปี้ (มีแต่จ้องจะปี้ป่นล่ะไม่ว่า 555 )
ปล.ไปล่ะ ไปตรวจงานเด็กก่อน
-
สายข่าว รายงานมาว่า
มาสเตอร์โถ (ขออภัยที่เอ่ยนาม)
ได้กล่าวกับรุ่นน้อง (ศิษย์ปัจจุบันขณะนั้น)
ว่ารุ่นเราติดหนี้โรงพิมพ์ เป็นหนี้เป็นสินล้นพ้นตัว
อย่าได้ทำเป็นเยี่ยงอย่าง
ประมาณนี้
แต่หนังสือของรุ่นน้องถัดมาเจ๋งกว่าเราเยอะ
ใครมีโอกาสได้เห็นบ้าง
-
คิดอะไรกันมากมาย เธอไม่เคยอยู่คนเดียวซักหน่อย เพื่อนห้อง 4 ตอนนั้นรู้สึกจะเจียงมั๊ง ก็ระดมเงินจากเพื่อนเรื่องนี้เหมือนกัน ( นานมากจำไม่ได้ ) เราจำได้แต่ว่าเธอจะเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องดี ๆ ตั้งหลายเรื่อง จำ Project Hand in hand to the same goal ตอน ม. 6 ได้ไม๊ แล้วอีกตั้งหลายเรื่อง ที่ห้องเรามีเรื่องดี ๆ ร่วมกันมาก อย่างน้อยกลุ่ม 4 อัป 3 อู๊ด ตอนนั้นก็สนิทกันมากนะ ถึงตอนนี้จะห่าง ๆ กันไปตามภาระหน้าที่ แต่อย่างน้อยเราก็ยังตามจองเวรเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะอยู่ในรั้วโรงเรียนนายเรืออากาศ ตอน อยู่ ลพบุรี ( ที่ถ่ายรูปหน้าบ้านพักเธอที่มีประวัติผี แล้วถ่ายไม่ติดน่ะ พอกลับมากทม. ก็ถ่ายได้น่ะ ) ไหนจะตอนอยู่จังหวัดไหนอีกก็จำไม่ได้ เคยตามไปที่ห้องพักที่ดอนเมืองก็เคย ( ไปกับดำนะจ๊ะ ) ไม่ต้องซีเรียสอะไรเลย ถ้าโดนจับอีกจะให้สามีไปประกันให้ไม่ต้องกัว อิอิ
-
;D ขำๆ น่า ปัญหาก็แก้ไขได้แล้ว ไม่ได้หนีหนี้สักหน่อย
มาสเซอร์เขาคงเป็นห่วงภาพลักษณ์โรงเรียนน่ะ
ตอนห้องเราไปเที่ยวเชียงราย ครูประจำชั้นเรา (เอ่ยชื่อดีไหมเนี่ย) สมัยนั้นได้ชื่อว่าเป็นขี้เมาตัวยงคนหนึ่ง
กลางคืนกินเหล้า (ก็ทั้งครูทั้งนักเรียนน่ะแหละ) ตอนเช้าไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เชียงแสนกัน
วงฉิ่งฉาบของพวกเราบรรเลง มาสเซอร์ท่านก็นึกสนุก รำป้ออยู่หน้าพิพิธภัณฑ์
ยิ่งพวกเราเชียร์ แกก็ยิ่งรำใหญ่
จังหวะนั้นมีรถบัสนักเรียนต่างจังหวัดแล่นเข้ามา 1 คันพร้อมนักเรียนกลุ่มใหญ่
ม.โถ รีบกระซิบบอกพวกเราว่า ถ้าใครถาม หื้อบอกว่า ไอ่นี่มันเป๋นภารโรงเน่อ อายเปิ้น ;D
งานปิ๊กมงฟอร์ตบ้านเฮาคราวนี้ ยกพวกไปเคลียร์กับ ม.โถ กันดีไหมเพื่อน
(ไปสวัสดีแกน่ะ อย่าคิดมาก)
งานมีเมื่อไหร่ รบกวนฝ่ายประสานงานนำประกาศมาติดแจ้งด้วยนะ
-
มันจบไปแล้วสหาย แต่มันเป็นบทเรียน บางอย่างควรทำก็ควร บางอย่างไม่ควรทำก็ไม่ต้องทำ อย่าไปคิดเองว่ามันหมูไปหมด อย่าคิดแทนคนอื่นเลย ขอโทษที่แสดงความเห็นแบบนี้นะ สหาย
-
โครงการ Hand in hand, the same goal คือไรเหรอยัยติ๊ก?
เคยร่วมแต่โครงการ "นกฮูกกลับใจ" (ใครเป็นคนริเริ่ม ใครเป็นคนตั้งชื่อ น่ารักมาก)
ซึ่งโครงการดำเนินได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องล้ม เพราะนกฮูกนั่งเรียนกันคอพับคออ่อน
(ข้าพเจ้าคนหนึ่งละ ตามอ.สกนธ์ไม่ทันด้วย ยิ่งโง่ๆ อยู่ พูดเร็วอี๊อ๋าย)
แล้วจำนวนนกฮูกในชั้นเรียนก็เพิ่มขึ้นฮวบๆ เพราะมันเหนื่อยน่ะ เรียนมาทั้งวันแล้วต้องมานั่งเรียนภาคค่ำอีก
แล้วก็กั๊ว กัว โรงเรียนเปลี๊ยว..เปลี่ยว เลิกเรียน 4 ทุ่มเงี้ย ยิ่งสวยๆ อยู่ด้วย
(ไปเธคปลอดภัยกว่า)
ป.ล. หมู่คิงเป็นสหายร่วมรบในสงครามอะไรกันฟะ สงครามคอมมูหน่อย (คล้ายๆ คอมมูนิด) หรือเปล่า
-
ขอบใจสหายวะ แม้ในใจฮาอยากด่าจังว่าทำกันทำไม้ ให้เปลืองเวลา เปลืองเงิน แล้วมันต้องทำจริงๆ เหรอ
ไหน ๆ มันผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ขอบใจสหายอีกทีอย่างแรง ๆ และขอโทษที่เคยว่าสหายเอาไว้หลายเรื่อง
เมียเอ็งสบายดีไหม?
-
มาสเตอร์โถนี่แหละ แสบ ?
-
ขอถลกมาสเตอร์โถอีกที แสบสนิทจริง ๆ คนนี้ ยังอยู่ไหมละ
-
ครูบางคนน่าไหว้ บางคนเฉย ๆ เดินผ่านก็งั้น ๆ
-
เอาซิ ตามตัววินสันมาซิ วีรบุรุษ หรือนายหน้า ?
-
???
-
เป็นโปรเจ็คติวกันในห้องตอนม. 6 แต่ติวกันไม่กี่ครั้งก็ไม่ค่อยได้มาโรงเรียนกันแล้วล่ะ หนังสือรุ่นเป็นสิ่งมีค่านะ ยิ่งมีเพื่อนรู้สึกแย่ เศร้า เมื่อนึกถึง ยิ่งรู้สึกว่ายิ่งมีค่า เพราะแลกมาด้วยความรู้สึกของเพื่อน เฮ้อ เศร้า
-
ขอโทษฉัตร
-
ขอโทษเราเรื่องไรเหรอ?
แจ๊ค หนังสือรุ่นนี่แหละ ที่ช่วยเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเพื่อนๆ ทั้งร่วมห้อง ร่วมรุ่น ไว้มากมาย
เธอลองตั้งใจอ่านมันดีๆ สักครั้งสิ
มันสร้างรอยยิ้ม อิ่มๆ ลึกๆ อยู่ในใจ
ยังอยู่หรือเปล่า เวอร์ชั่นซีดีที่เด็กหอฯ ส่งมาให้น่ะ
-
แจ็ค ถ้าเธอไม่ทำหายไปอีกนะ เธอลองตั้งใจดูทีละหน้านะจะรู้ว่ามันซ่อนความรู้สึกดี ๆ ตอนวัยเด็กของพวกเราที่ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีความรู้สึกว่าต้องเกรงใจใครที่จะทำอะไรให้เพื่อน เพราะตอนนั้นเรามีแต่เพื่อน ๆ จริง ๆ แล้วเธอจะรู้สึกดีกับชีวิตขึ้นอีกเยอะเลย
-
:D โครงการนกฮูกกลับใจ ริเริ่มโดยกลุ่มของ เทวินทร์ (ป๋า) 602 เห็นมีไอ้แม็ค นรินทรสรศักดิ์ 602 ไปร่วมวงด้วย
ฮาบ่อเอาตวย เพราะขี้คร้าน เรียนเฉยๆก็จะแย่แล้ว บ้านมีไม่นอน มันเล่นจะนอนโรงเรียนเลย จำได้ว่าตอนเย็นเจ้าสองคนนี่
ลงทุนปีนรั้วโรงเรียนข้ามไปเพื่อจะเอาฟางข้าวในทุ่งนา(ก๋างโต้ง) ข้างๆโรงเรียน เพื่อจะเอามาทำไก่อบฟางกินกันในโรงเรียน
แม้...ทำไปด้าย.....วิสัยเช่นนี้แหละ พวกคอมมูนิด
-
ไปดูมาแล้ว ปิ๊กมงฟอร์ตบ้านเฮาปีนี้ 3 กุมภาพันธ์
ตรงกับวันวิวาห์ไอ่โส 605 เลยอ่ะ :-\
แถมยังตรงกะวันเกิดลิลลี่ 601 อีกด้วย
บอกลี่ไปจัดงานวันเกิดในงานแต่งงงานโส
บอกโสไปจัดงานวิวาห์ในงานปิ๊กมงฟอร์ตบ้านเฮาดีไหม :)
-
ประวัติศาสตร์ สร้างคนฤา ?
มิใช่ คนต่างหากที่สร้างประวัติศาสตร์
ก๋างโต้ง
มงฟอร์ต '30
บทหนึ่งของประวัติศาสตร์
ถ้าไม่ผ่านความระทม
ชีวิตจะรู้สึกสมหวังได้อย่างไร
ถ้าไม่ผ่านการร้องไห้
ชีวิตจะเรียนรู้การหัวเราะได้อย่างไร
ถ้าไม่ผ่านความทุกข์
ชีวิตจะรับรู้ความสุขได้อย่างไร
ถ้าไม่ผ่านการหกล้ม
ชีวิตจะรู้จักการลุกขึ้นสู้ใหม่ได้อย่างไร
ถ้าไม่ผ่านการท้อแท้
ชีวิตจะรู้จักการสร้างกำลังใจได้อย่างไร
ฉันใดฉันนั้น
เรียนรู้จากสิ่งผิดพลาดในอดีต
รับรู้แล้วก้าวข้ามผ่านไป
อย่าโทษตัวเอง
อย่าโทษคนอื่น
อย่าโทษโชคชะตา
อย่าโทษฟ้าดิน
ชีวิตคือการเรียนรู้
แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือ...
การหาเพื่อนแท้สักคน
ใครบางคนเคยกล่าวกับผมไว้นานแล้ว
ถ้าเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
เหมือนมีเกลือนิดหน่อยน้อยราคา
ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล
สำหรับกัปตันศิริพงษ์ครับ
คุณมีเพื่อนแท้มากกว่าหนึ่งคนครับ
-
เอาซิ ตามตัววินสันมาซิ วีรบุรุษ หรือนายหน้า ?
แจ๊ค.! คิงคิดอะไรอยู่กันแน่ว่ะ? อันนี้มันเพื่อนๆทั้งนั้นนะโว้ย ไม่ใช่บันเทิงดารา แยกงานกับเพื่อนออกจากกันสักหน่อยจะดีกว่า
อย่าลืมว่า คำพูดหรือการโพสในเวป มันเป็นนายเราไปตลอดนะ
ปล. กูละงง..
-
คนบางคนดำเนินชีวิตเหมือนขนนก
ผ่านไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยในอากาศ
แต่คุณศิริพงษ์เนี่ย เป็น 1 ในร้อยในพัน
ที่สามารถสร้างรอยไว้ในใจคนที่ได้คบหา
ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่
เพราะลองมาย้อนนึกดู
ว่ามีใครบ้างตั้งแต่รุ่น ม.3 และ ม.6
ที่ทุกคนในชั้น ทั้ง 6 ห้องรู้จักหมด
ไม่ต้องเสียเวลานึกเลยว่า
"ศิริพงษ์ไหนวะเธอ..?"
"เอ...นั่นสิ...ใช่ไอ้คนที่ขนหน้าแข้งดกๆนั่นอ่ะเป่า"
ไม่มีครับ ไม่เคยมีความลังเลแบบนั้น
ทุกคนต้องอ๋อทันที ด้วยความทรงจำที่แตกต่างมุมมองกันไป
สำหรับผมแล้ว มีความทรงจำเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้หลายอย่าง
เช่น เขามีสมองเหนือมนุษย์
ชีวิตนี้เขาไม่เคยต้องเรียนพิเศษ
เขาบอกว่าครูก็ออกข้อสอบเหมือนที่สอนในห้อง
พวกมึงทำไมต้องเสียเงินเพิ่ม
เพื่อไปเรียนสิ่งที่ครูสอนในห้องอยู่แล้ว
และผลที่ออกมาก็อย่างที่เห็น
เขาสอบผ่านทุกอย่างที่ยื่นสมัคร
ในขณะที่ถูกยัดเยียดกิจกรรมอีกสารพัด
ตามที่เจ้าตัวเปิดเผยไปแล้ว
นี่ยังไม่นับว่าต้องขี่รถเครื่องไปกลับสันป่าตองทุกวันนะ
คนอะไรวะเก่ง :-X
ศิริพงษ์เคยขี่รถเครื่องคู่ใจมารับที่บ้าน
เป็นรถแบบผู้ชาย คือแบบไข่ชนถังน้ำมัน
ซึ่งสตาร์ทติดยากมาก ซื้อมาคันละแปดพัน
ต้องสตาร์ทอย่างน้อยสิบห้านาทีจึงติด
ก็ซ้อนท้ายไปร้านขายเทปหน้าโรงหนังนครเชียงใหม่
ไปเลือกซื้อเทปเพลงกัน
ศิริพงษ์ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงซื้อเทปหนึ่งม้วน
ร้านนี้เขาอนุญาตให้ลองเปิดฟังด้วยเฮดโฟนได้
มันจึงลองซะ 20 ม้วน จึงเลือกสิ่งที่ดีที่สุด
ผมยืนมองแล้วทึ่งในใจ
คนๆนี้มีวิธีคิดอย่างนักปราชญ์
แต่แสดงออกอย่างสามัญชน
ศิริพงษ์เป็นผู้แตกฉานด้านเพลงอย่างหาตัวจับยาก
เคยขอคำปรึกษาว่าจะเริ่มหัดฟังเพลงอย่างไรดี
โปรดแนะนำสากล และไทยอย่างละ 1 ม้วน
อีกวันมันก็เอามาให้ หนึ่งคือรวมฮิต Bee Gees
และคาราวาน ชุดบ้านนาสะเทือน
ผ่านมายี่สิบกว่าปี ขอรายงานผล
วันนี้ผมร้องเพลงของทั้งสองคณะนี้ได้ทุกเพลงครับ
ขอคารวะย้อนหลังกับเขาด้วยครับ Mr.Condor
มรรคาแห่งเหยี่ยว มิใช่หนทางของนกธรรมดา
ผู้เดินดินยิ่งมิพึงคาดคิด
-
Mr คอนดอ เจอกับ Mr คอนดอม ใครจะมองโลกกว้างไกลกว่ากันล่ะท่านหมอรอบรอบดอย
-
;D
ยังจำได้ไหมสถานที่แห่งประวัติศาสตร์
-
เราไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ คืออยากบอกว่ามันไม่ควรจัดคอนเสิร์ต แต่ก็ยังจัดกัน จริง ๆ เคยไปเจอวินสันนะ เห็นใจมัน
กราบเท้า อาจารย์หากว่า เราเขียนแรงไป คำพูดเป็นนาย ยอมรับจริง ๆ
-
อ่านที่หมอเขียน แล้วซึ้งมาก จริง ๆ แล้วในชีวิตของพี่ขน จะมีซักกี่เรื่องน้อ ที่ทำตามใจตัวเองได้มาก ๆ ซะที แถมเดี๋ยวนี้ยิ่งแก่แกยิ่งพูดน้อยลงเยอะเลย เดาความรู้สึกยากมาก ซ่อนความรู้สึกเก่งจะตาย ( ถ้าเค้าอ่านนะรู้ว่านินทาตัวเองอยู่ จะต้องพูดว่า อะราย...ศุภวรรณ เนี่ยประจำเลย )
-
สหาย หายไปไหนครับ แวะเข้ามาชี้แจงแล้วก็เงียบไป เลย
-
ถ้าไม่อยู่ก็แปลว่าติดบินซิยะ
-
อู้ย ไม่ได้เข้ามาแป๊ปเดียว กัปตันเอาระเบิดมาลงตูมนึงแล้วก็หายไปเลย
ชอบจังเลย "บางคนดำเนินชีวิตเหมือนขนนก... " สงสัยจะชีวิตเราแฮะ
สวัสดี ศิริพงษ์ ไม่ได้คุยกันตั้งนาน นายน้อยของเธอเป็นไงมั่ง รู้สึกแย่นิดๆที่ไม่ได้ช่วยเหมือนกัน พอดีหนีมอหก ไปก่อน ไม่งั้นคงได้ไปขายหน้าสปอนเซอร์แล้ว เราก็เจอแบบนี้เหมือนกันตอนอยู่มหาลัย จัดงานเลี้ยงคืนรุ่น หลังเลิกงานปุ์ป รู้ปัปว่าติดหนี้อยู่ สามหมื่น เครียดไปเลยคืนนั้น แต่ต่างกันตรงที่ ของเราวันถัดไป เพื่อนๆ ยังอยู่ครบ ยังกลับไปหาเงินมาใช้หนี้ และรีดไถต่อได้ อยากบอกว่าเข้าใจความรู้สึกเธอจริงๆ
อาา... ตุ๊กติ๊ก กลับมาแล้ว ปีใหม่ไปเที่ยวไหนมาจ้ะ ไม่เจอบนนี้ตั้งนาน
-
หวัดดีแอ้ แม่น้องเคท ปีใหม่เรากะจะไปลานเซ็นทรัล เวิลด์ ซักกะหน่อย ไปถึงได้ประมาณ 30 นาที เท่านั้น เค้าก็ปิดงานพอดี ฮ่วย เซ็งมาก กลับบ้านวันที่ 1 ไปวัดดีก่า ปีใหม่นี้เลยหมดรมณ์เที่ยวเลยมีแต่ข่าววางระเบิด สงสารคนที่ต้องทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้มากกว่า คงเหนื่อยน่าดู
-
ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน กลับมาแล้ว
ซึ้งใจเพื่อนๆจริงๆ
มิน่านอนไม่หลับอยู่หลายวัน
ขอบคู้น ขอบคุณ
-
จริงๆ ตอนเราเรียน ม.ช. ก็มีปัญหาเรื่องหนังสือรุ่นเหมือนกัน
ตกลงทำกัน มีทีมทำ เก็บตังค์เพื่อนแล้ว
แต่เงินนั้นเดินทางไปไม่ถึงโรงพิมพ์ และเกิดไรขึ้นไม่รู้จำไม่ได้
จำได้ว่า ถ้าจะเอา ต้องจ่ายเพิ่มอีก เพื่อให้พอกับจำนวนที่ต้องจ่ายโรงพิมพ์
แต่คนส่วนใหญ่ไม่ยอมจ่ายเพิ่ม (ก็จ่ายแล้วนี่นา ทำไมต้องจ่ายอีกล่ะ)
ในที่สุดเลยไม่เอา ทิ้งไว้ที่โรงพิมพ์งั้นแหละ
แบบนี้น่าจะเสียยิ่งกว่ารุ่นก๋างโต้งหลายเท่านะ
พวกเราในวัยมัธยมยังแก้ปัญหาได้ดีกว่า เห็นไหม ขอปรบมือให้อีกที
-
มันเป็นเรื่องเก่า ๆ จนแทบจะจำไม่ได้แล้วจิงแหละ อย่างที่ฉัตรพูดเลยวุฒิภาวะของเพื่อน ๆ ที่ทำงานตอนนั้นโตเกินอายุจริง ๆ เรียนก็เก่ง แก้ปัญหากันก็เก่ง ทำให้เพื่อนอีกหลายคนแทบไม่รู้สึกเลยว่าหนังสือรุ่นที่ได้รับแล้วแยกย้ายไปเรียนที่ต่าง ๆ มีที่มาและที่ไปอย่างไร จำไว้แต่สิ่งดี ๆ นั่นแหละดีที่สุด ( นอนหลับน้อยระวังผมร่วงนะยะ กัปตัน )
-
เป็นบุญของพวกเรา มงฟอร์ต๒๗ ที่มีเพื่อนผู้เสียสละเยี่ยงนี้
ขอให้ผลบุญของการเสียสละของเพื่อน
จงย้อนกลับไปให้เพื่อนได้มีความสุข ความเจริญ ๑๐๐ เท่า ๑,๐๐๐ เท่า
ข้าผู้น้อยไม่รู้จริงๆ ว่าเบื้องหลังการถ่ายทำซึ่งได้มาของหนังสือรุ่น
เล่มนี้มันยากเย็นแสนเข็น ขนาดไหน
-
ไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน กลับมาแล้ว
ซึ้งใจเพื่อนๆจริงๆ
มิน่านอนไม่หลับอยู่หลายวัน
ขอบคู้น ขอบคุณ
เป็นเพื่อนกันแล้ว
ก็เป็นเพื่อนกันตลอดไปอย่าคิดมาก
ปิดเทอมนี้กลางเดือนมีนา พาลูกเมียมาเยี่ยมบ้าน
มามะมาร่วมสังคกรรมทบทวนความหลังกับชาว 302/27
กันดีก่า แอบนินทาถึงนายกันมานานแล้ว
อยากเจอตัวเป็นๆ กันสักที
จะได้ลากไปกินข้าวนึ่งมื้อดึกกำแพงดินตอนตี 2 ครึ่ง
กับเฮีย City ผู้ใจดีก่อนนอนสักวัน
-
สวัสดีเพื่อนๆ
พยอมมาแย้ว หายไปนาน เพื่อนๆ สบายดีมั้ยเอ่ย
คือไม่ว่างน่ะ ติดคดีหมอเถื่อน
แจ๊ค อยากให้ช่วยประชาสัมพันธ์ให้หมอเถื่อนคนลวงโลกหน่อยทำได้มะ
-
คดีอะไรยอม เล่ามาดิ เป็นข่าวไปละยัง
-
เป็นข่าวไม่ว่า
แต่อย่าเป็นคลิปก็แล้วกัน
-
อ้าว ว่าไม่ได้ พยอมเขาคุยว่าเขาเป็นมือสะสมคลิปนะจ๊ะ แต่ไม่รู้ว่าคลิปประเภทไหนนะ
คลิปหนีบเอกสารรึเปล่าไม่รู้
-
ดูภาพนี้กันดีก่า เป็นผลงานศิลปะของท่าน sahai เอง
น่ารักอ่ะ แม่แมวท่าจะเลี้ยงดี ดูตัวเล็กอวบเชียว
คนโตก็ล้อ..หล่อ
-
เอาใหม่ๆ
-
น้องเพลินท่าทางจะเหมือนพ่อแฮะ ( โปรดสังเกตุหน้าผากหลานนะจ๊ะ ) เมื่อวานเป็นคุณพ่อแสนดีพาลูกไปเที่ยวฟาร์มจะเข้ด้วย ระวังลูกหลุดมือนะจ๊ะ น่ากัว
-
ขอคาราวะจอมยุทธผู้เสียสละทั้งแรงกายและแรงใจผู้ที่เก็บเงื่อนงำปมพิศวงมานานมาเปิดเผยให้เป็นตำนานของเรื่งราวทั้งหมด จำได้ว่าตอนเรียนอยู่ที่ม.พายัพก็ทราบเรื่องคร่าวๆแต่จำได้ว่าก็ช่วยไปมากเหมือนกันเพื่อเพื่อนๆแต่จำไม่ได้ว่าเท่าไรถ้าไม่มีเรื่องราวต่างๆรุ่นเราคงไม่เหนียวแน่นแน่ๆมิตรภาพย่อมสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ขอพระเจ้าอวยพรเพื่อนๆ
-
จิง ๆ แล้วถ้าจำบ่ผิด หลังตี่กุคนแยกย้ายกันไปแล้วแฮ่มปี๋กะว่าสองปี๋เนี๋ย
ได้จ่วยกันจัดหนังสักหนึ่งเรื่องเพื่อหาสตางค์ไปจ่วยจ่าย ค่าหนังสือรุ่นต๋วย
และก็ได้เพื่อนหลาย ๆ คนจ่วยกันฮอมคนละเล็กคนละน้อยไปจ่วยจ่ายนะครับ
-
เฮียครับ
เฮียได้อ่านเรื่องราวตั้งแต่ต้นมั้ยครับ
-
อ่านซิ ผิดตรงไหน
-
จำได้ว่าอย่างตี๋ฮาว่าน้า เพราะไอ่เก๋ยังมาคุยกับฮาอยู่เลย ก๋าว่าฮาจ่ำผิด :'(
-
มิได้ครับ
คือเรื่องจัดหนังเนี่ย เขาลงรายละเอียด
ถึงขั้นว่าคือเรื่องอะไรแล้ว
(เสี่ยเก๋ถึงขั้นโพสรูปบัตรหนังไง)
และไอ้ต้นเป็นโต้โผระดมทุนกัน
จนใช้คืนโรงพิมพ์ครบถ้วน
เอ๊ะ...หรือว่ากูจำผิดวะ?
-
อยู่หน้าไหนวะ บ่เห็นรอ ก่าว่าฮาอ่านบ่ครบ
-
ป.ล.
1. เรื่องนี้ทำให้อยากรู้จักต๊อก วินสันให้มากขึ้น และอยากรู้ว่า เขาทำอะไร อยู่ที่ไหน ในเวลานี้
(ออกแนวเป็นห่วง เมื่อรู้ความจริงว่า ที่แท้เขาเป็นผู้ช่วยพระเอกเชียวนะ)
เรื่องต๊อกนั้น เมื่อปีที่แล้ว อยู่ ๆ ก็มีโทรมาจากเมืองนอก อเมริกา ก็งง จากต็อก
โทรมาหาบอกว่าได้เบอร์มาจากเวป ไม่รู้เวปอะไร ทำไมมีเบอร์กูวะ งง ต็อกโทรมา
คุยกันอยู่นาน ได้ใจความว่า ตอนนี้ต๊อกเป็นเจ้าของร้านอาหารในอเมริกา และเห็นว่าจะกลับมา
ต้นปีนี้ เพื่อที่จะได้มาเยี่ยมพ่อ หลังจากไปอเมริกาแล้วไม่รู้ว่าเคยกลับมาหรือเปล่า
และสอบถามเรื่องผนังน็อกดาวน์ในประเทศไทยมีทำที่ไหนเพื่อที่จะนำเข้าเพื่อที่จะไปขายที่อเมริกา(ฮาวาย)
และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ยังไม่ได้รับโทรศัพน์จากต๊อกอีกเลย ประมาณ หกถึงแปดเดือนนะครับ
จึงรายงานมาเพื่อทราบ และโปรดพิจารณา
-
ก็เว็บเฮียนี่แหละมั้งค้า จำไม่ได้เหรอ ตอน montfort27.com ยังไม่เสร็จน่ะ
ใครเข้ามาก็จะเจอโฆษณาขายเสื้อรุ่น (สีดำ) สกรีนข้างหลังว่า
"คิงใค่เป๋นอะหยังก่เป๋นไปเต๊อะ"
พร้อมกับให้เบอร์ติดต่อไว้ไง
-
อ๋อ เป็นงง เอง 555
-
เอาโว้ยวันนี้เฮียเปิ้ลอู้จ้าดหนักกว่าวันอื่นๆ
สงสัยถ้าจะดีใจ๋ตี่เพื่อนเข้ามาสุมหัวกันอยู่
อย่างวันที่ 17-1-50 วันเดียวมีเพจวิว 3775 ตอบกระทู้ 180 ข้อความ
วันที่ 18-1-50 เพจวิว 2580 ตอบกระทู้ 99 ข้อความ
วันนี้ก็ ปันป๋ายเกือบจะสองปัน เพจวิวแล้ว
ดีใจ๋จ้าดนักครับ
;D
-
กะทู้นี้ยังจบไม่ลงเหรอเนี่ย
เพิ่งนึกขึ้นมาได้ ตอนนั้นได้ไปดองไวน์
ไว้ที่บ้าน หมออี๊ด วรพจน์ แถวๆวัดเจ็ดยอด
กะเอาไปขายในงานฤดูหนาวเชียงใหม่
ตอนนี้จะเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้ (กี่ปีแล้วเนี่ย)
เสี่ยกานต์ไปชิมหน่อยสิ
รึว่ากลายเป็นแอลกอฮอลล์ 100 % ไปแล้ว
-
กินแล้วจาตาบอดมั๊ยเนี่ย ไวน์สมัยพระเจ้าเหาเนี่ยะ
สหายบินรูทไหนอยู่อ่ะ เผื่อจะขอใช้เส้นอัพเกรดที่นั่งหน่อย
-
รูทหกเก้าคร๊าบ
กระบี่อยู่ในฝัก
ชักออกมามีแต่ขี้เมี่ยง ;D
-
แก้ข่าวแทนครับ
ขี้เมี่ยงบ่มี
มีแต่ขี้ไค
ถามนิดสิกัปตัน
ทำไมถึงต้องให้ผู้โดยสารเปิดกันแดดหน้าต่าง
ตอนจะขึ้นและจะลงด้วยวะ?
หาเหตุผลไม่เจอเลย
แล้วหน้าต่างของกัปตันต้องเปิดไหม?
แล้วเคยแอบเอาแอร์มานั่งตัก
ให้หมุนพวงมาลัยเล่นไหม?
หรือให้ "เข้าเกียร์" อย่างเดียว?
-
;D Thai one Zero one - Chiangmai Tow Runway Three Six Over!
-
อีกข้อครับ
ทำไมไมโครโฟนของการบินไทยไม่ดีซักลำ
เพราะเวลากัปตันพูด
ฟังไม่รู้เรื่องเลย ทั้ง 2 ภาษา
แต่ต้องพยายามพยักหน้าตาม เหมือนเข้าใจ
ไม่งั้นฝรั่งแถวนั้นจะนึกว่าเป็นแรงงานพม่า
-
;D เห็นด้วยวะ ฮาฟังเหมือนจะเป็นภาษอังกฤษ แต่เป็นอังกฤษแบบที่มีความเฉพาะตัว
พูดสั้นๆ ก้อมๆ กว่าหมู่นักวิทยุสมัครเล่นเสียอีก ลองไปฟังดูก็ได้ อันนี้เป็นมนุษย์อวกาศพูดกะมนุษย์ไม่อวกาศ
คลิกลิงค์นี้ดู http://www.qsl.net/hs9dmc/iss_to_jamboree.mp3
-
เคยสงสัยเหมือนหมอ ตอบหน่อยสิกัปตันนุ้มหนุ่ม
-
กระผมก็งืดเหมือนกันครับ เพราะยังไม่ได้เป็นกัปตัน
Q:Why shall all cabin windows be fully opened
before takeoff and landing?
A: For better visibility outside the aircraft
should any irregularities occur, all cabin
windows shall be fully opened before
takeoff and landing
ฝรั่งมันกำหนดไว้
ไว้ถ้าสองในสามของโลกอู้กำเมืองพ่องเต๊อะ
ต่าฮาพ่อง
-
แก้ข่าวแทนครับ
ขี้เมี่ยงบ่มี
มีแต่ขี้ไค
ถามนิดสิกัปตัน
ทำไมถึงต้องให้ผู้โดยสารเปิดกันแดดหน้าต่าง
ตอนจะขึ้นและจะลงด้วยวะ?
หาเหตุผลไม่เจอเลย
แล้วหน้าต่างของกัปตันต้องเปิดไหม?
แล้วเคยแอบเอาแอร์มานั่งตัก
ให้หมุนพวงมาลัยเล่นไหม?
หรือให้ "เข้าเกียร์" อย่างเดียว?
อยากรู้ตวยคน (ไม่ได้ขับเครื่องบินแต่เคยแอบเอาแอร์มานั่งตักนี่นับป่ะว่ะท่านหมอปลายดอย อุอุอุ)
-
อ้าว ไม่ได้เป็นกับตัน แล้วเป็นอะไรอ่ะ
-
อ้าว...แล้วถ้าไอ้ irregularities มันดันทะลึ่ง occur ระหว่างบินอยู่หล่ะ
เราไม่ต้องมี better visibility outside the aircraft ตอนนั้นด้วยเหรอ
มิน่าหล่ะเดี๋ยวนี้สามีข้าพเจ้าถึงให้นั่งแต่รถทัวร์
ตอนแรกนึกว่าเค้า down grade
แต่เพราะเป็นห่วงนี่เอง
ไม่อยากให้เปิดเปิด ปิดปิดหน้าต่างบ่อยๆ
-
สงสัยเด็กคลองชลไม่ต้องสั่งผ้าม่านมาติดคฤหาสถ์หลังใหม่ ให้เมื่อยตุ้มแล้วล่ะ
เผื่อจะมี irregularities occur inside bedroom อ่ะ
ที่สำมะคัญ
all cebin crews eye shall be fully opened before take off and landing
-
;D คิดได้งัย
-
สมาชิกห้องสาม น่าจะไปแสดงความยินดี
กับกัปตันผจญนะ เขาได้เป็นกัปตันให้เพื่อนได้
พึ่งใบบุญแล้ว
ไอ้กระผมนะ พนักงานใหม่
และไอ้เหตุต่างๆเนี่ยนะถ้ามันเกิดช่วง
takeoff or landing มันจะสูญเสียมาก
เพราะว่ามันใกล้พื้นดินไง แป๊บเดียวชนดินแล้ว
ไม่มีใครทันได้บอกคุณ ให้เตรียมตัว ให้ออกประตูโน้น ประตูนี้
แต่ถ้าอยู่บนฟ้าน่ะนะ
มีเวลาสั่งเสียอีกนาน
-
จากกระทู้
เก็บสิ่งดีๆ วันนั้นต๊อกเดินมาหา หาเงินช่วยรุ่น เกิดกลุ่มจัดคอนเสริท์บิลลี่ จำกันได้ไหม TCOBALANTEE ช่วยกันเหนื่อยแม้ใกล้เอ็นทรานซ์ เป็นสิ่งดีๆ
-
T-COBALANTY ครับท่านผจก.
ไอ่กลุ่มตามรูปนี้แหละคร๊าบพี่น้อง
-
ขอแก้อีกทีเพิ่งรู้ว่าถ้าโพสรูปด้วยมันแก้ไม่ได้อ่ะ
กลุ่มนี้ชื่อที่ถูกก็คือ T-KOBALANTY
ส่วนตัวกระป๋มนั้นสอดแทรกตัวเองเข้าไปทีหลังอ่ะนะ
ก็เลยมีรูปติดพ่วงเข้าไปด้วย แต่ไม่มีชื่อตัวอักษรของตัวเองอยู่ในชื่อกลุ่ม
ชื่อกลุ่มก็มาจากชื่อเล่นตัวแรกในภาษาอังกฤษของแต่ละคนนั้นแหละคร๊าบพี่น้อง
-
ขาอ่อนเรียวงามกันทุกคนเลยนะกลุ่มนี้
ยกเว้นไอ่โส ดูเหมือนมันจะฮู้ตั๋ว
จึงเป็นคนเดียวในรูปที่หลบไม่ให้ใครเห็นขา (อวบ) 555
-
:) เก่งคิงมีรูปดีๆเยอะเลย เมื่อก่อนพวกเราถ่ายรูปนี่ มันดูตลกๆเน๊าะ
-
ก็ยังพอมีอยู่บ้างแต่ย้ายไปมาบ่อยเหลือๆ อยู่ก็ไม่มากแว้วอ่ะดิ
ยังจำได้อยู่ป่ะ กับ 1 คืนอันหนาวเหน็บบนดอยอินทนนท์
-
ไม่ได้ช่วยไรเลย
พึ่งรู้ว่าหนักหนาขนาดนี้
..........
ขอบคุณ
:-[
-
ใหญ่ พี่น่องตามหาเบอร์โทร0847512760
-
เรียบร้อย เมศ
ขอบคุณเน้อ
;)
-
เรียบร้อย เมศ
ขอบคุณเน้อ
;)
สวัสดี ใหญา เป็นไงบ้างไม่ได้เจอนานมากๆๆๆเลย หวังว่าคงสบายดี
อือม เพื่อนๆ ทุกคนในรุ่น 27 สบายดีนะครับ หายไปตั้งนาน ขอโทษด้วยก๊าบ
-
เฮ้ย วุฒิ
ไปไงมาไงวะ
โทษที
จำชื่อเล่นไม่ได้ว่ะ
เคยเรียกแต่ชื่อพ่อ
:D
27 ถ้าว่าง
เจอกันเน่อ
-
กูม่ายรู้เรื่อง...ตอนนั้นกูย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว...ประกาศมา ให้รับทราบโดยทั่วกัน ณ ที่นี้ ว่า...."กูหล่อ"
-
ลำลึกถึงความหลังครั้งในงานจัดดนตรีโดยมีบิลลี่เป็นตัวนำ จำวันนั้นได้ดีว่าบิลลี่มาสายมากๆๆกว่าจะมาเกือบๆๆสี่ทุ่มถ้าจำไม่ผิดคนดูเริ่มบ่นกันโดยมีอ้ายวิลลี่มาแก้สถานะการณ์เฉพาะหน้าให้และอีกหลายๆๆคนจนมุกที่มีเหลือเฟือ...ขุดมาใช้จนหมดก็ยังไม่มา.....บนเวทีจำได้ว่า...มีมุขบิลลี่ยังไม่มา....จนคนเริ่มเดินออก...แล้วก็เดินออก...พร้อมเสียงด่า.....แต่แล้วท่านก็มา....มาแบบแกนๆๆ.....เล่นให้มันจบ...แล้วก็ไป.....และแล้วก้อนหินปริศนาล่องลอยมากระทบหน้าบิลลี่โดยที่ไม่ทันระวังตัว...แต่ก็เล่นต่อจนจบ....จนถึงวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าก้อนหินปิศนาเป็นของผู้ใด....ต๊อก...วิลสัน ผู้ใกล้ชิดเหตูการณ์.....ฮ่า จากเหตุการณ์หนังสือรุ่นถึงงานจัดดนตรีและอีกหลายๆๆงานที่ผ่านมามีผองเพื่อนที่สนับสุนโดยไม่เปิดเผยนามอีกหลายท่านที่ไม่ต้องการอยู่เบื้องหน้า...คอยสนับสนุน....หนึ่งในนั้นคือกระผมเองโดยท่านวิลลันขอร้องแกมบังคับ...และอีหลายท่าน.....มาช่วยงานสุมหัวกันหาไอเดียนอกรอบก่อนเข้าทีประชุมใหญ่....ตอนนั้นรู้สึกว่าเป็นงานช้าง...กว่ารุ่นอื่นๆๆที่เคยทำกันมาแต่เมื่อใส่เกียร์เดินหน้าจะให้ล่มมันก็กะไรอยู่ค่อยแก้ไป....เหมือนเป็นตำนานที่เหล่าจอมยุทธย์ทั้งหลายผ่านการผ่านโผนในยุทธจักรทุกกระบวนท่าผ่านการขัดเกลาจากประสบการณ์......ที่มีค่า....ดีกว่าจกากันโดยไม่มีอะไรให้ลำลึก........จบตำนานเหล่าจอมยุทธย์.....
-
เอามาให้ดู
-
ต้องขอขอบคุณดารารัตน์การพิมพ์ ที่ยืดหนี้ให้เรานะครับ
-
ลืมโหลดรูป
-
อาเฮียครับ หยั๋งมาเก็บของเก่าไว้นักขนาด
แต่มีของเก่าบางอย่างบ่ควรเก็บเน้อ ฮิ ๆ ๆ
-
;) ม่วนกั๋นละงานนี้ เฮียเปิดกรุของเก่าครับ ความหลังย้อนกลับมาใ้ห้รำลึกอีกระลอกแล้วเพื่อนๆ
ช่วงนี้บิลลี่กำลังเป็นข่าวเสียด้วย (ฟ้อง..แอน สิเรียมภรรยา ขอสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก) กลับไปอ่านเรื่องราวเก่าๆแล้วก็สนุกดี :laugh:
-
เอ ไปหามากไหนกรุสมบัติเก่าบ่ได้เฮียนตอนม.๖ ไปสะหามาได้ต้องยกนิ้วให้
-
เอ๋ เอารูปขึ้นผิดกระทู้หรือเปล่าน้า
-
เฮียมีตั๋วคอนเสิร์ตบิลลี่เก็บไว้ด้วยเหรอเนี่ย โห. ซึ้งใจจัง
บิลลี่ฟ้องเมียเหรอยูตีน ไม่รู้ข่าวเลย ได้ข่าวแต่เป้ ไฮร็อคกับษา
-
:D ถูกต้องครับฉัตร ไปอ่านเจอที่เวบไหนก็ไม่รู้ จำบ่ได้
-
เอาขยายดูให้มันช้ำใจเล่น
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
แต่ผลกรรมเริ่มเล่นงานผู้ทำกรรมกับคนอื่นไว้แล้ว
กฏแห่งกรรมยุติธรรมที่สุดครับ :angel:
(http://www.montfort27.com/forum/index.php?action=dlattach;topic=118.0;attach=9440;image)
(http://www.montfort27.com/forum/index.php?action=dlattach;topic=118.0;attach=9438;image)
-
เฮียมีตั๋วคอนเสิร์ตบิลลี่เก็บไว้ด้วยเหรอเนี่ย โห. ซึ้งใจจัง
บิลลี่ฟ้องเมียเหรอยูตีน ไม่รู้ข่าวเลย ได้ข่าวแต่เป้ ไฮร็อคกับษา
ยังมีเก่า ๆ อีกเยอะ
-
เอา เอาไปดูอีก
-
อ้าว ลืมเอารูปขึ้นอีกแล้ว
-
;) หนังเรื่องนี้ รุ่นพี่ มว.24 เป็นคนจัด ที่เดิม โรงหนังแสงตะวัน
สมัยนั้นอยู่ ม.3 กัน ตกเย็นเลิกเรียนก็จะดี้ด๊ากันเป็นพิเศษ จะได้ไปแฮ่นกั๋นเต็มที่
ไปนั่งรอกันใต้ถุนโรงหนังเป็นกลุ่มๆ มองสาวๆจากเรนาฯบ้าง พระหฤทัยบ้าง เป็นที่สนุกสนานเบิกบานใจ
สังเกตุว่าสมัยนั้นบัตร 20 บาทเอง เกือบทุกคนจะได้ไปดู เพราะบัตรถูกขาย(แกมบังคับ)หมดเกลี้ยง
อยากกลับไปสมัยนั้นอีกจังวะ :laugh:
-
ใครมีกรุสมบัติเก่าๆๆสมัยก่อนเชิญมาแบ่งกันรำลึก
-
เอาไปอีกอัน
-
เหื่ม ลืมทุกที
-
แล้วเฮียบ่มี๋สลากคุ้มเกล้าเจ้าปัญหาที่โดนดีกันเกือบยกห้องตอน ป.5 กา :laugh:
-
แล้วเฮียบ่มี๋สลากคุ้มเกล้าเจ้าปัญหาที่โดนดีกันเกือบยกห้องตอน ป.5 กา :laugh:
แม่นแล้ว ตอนนั้นยังไปผ่อเลย ว่ามันเกิดอะหยังขึ้น
-
แล้วเฮียบ่มี๋สลากคุ้มเกล้าเจ้าปัญหาที่โดนดีกันเกือบยกห้องตอน ป.5 กา :laugh:
แม่นแล้ว ตอนนั้นยังไปผ่อเลย ว่ามันเกิดอะหยังขึ้น
อืม...ท่านตุ้มนี่มาเงียบๆ แต่ความจำดีนะคร๊าบ
-
มี แต่ต้องหาก่อนนะครับ
-
โอโห อาเฮีย อาชีพของท่านส่งของเน้อครับ
บ่ใจ่เก็บของเก่า แต่ทำไมอาเฮีย เก็บก้าของเก่าไว้
ข้าน้อยขอซูฮก ๆ จิง จิง
-
มี แต่ต้องหาก่อนนะครับ
เฮีย นายเจ๋งว่ะ สุดยอดของการเก็บ
หรือว่าเฮียจะมีงานอดิเรกในการสะสมของเก่า
แบบนี้เปิดร้านค้าของเก่าเพื่อการสะสมเพิ่มอีกอย่างท่าจะรุ่งนะเฮีย
-
อือม
สุดยอด
........
;)
-
ชอบ เก็บและสะสมของเก่า แต่มีอยู่อย่างเดียว
ที่ไม่ชอบสะสม
-
มอ สระเอีย
แม่นก่อ เฮียตี้
-
มอ สระเอีย
แม่นก่อ เฮียตี้
ใคร๋ว่า มายกะปิตันฮู้หน้อยไปหน่อยแล้วเรื่องนี้
เฮียเปิ้นบ่าชอบสะสมหนี้ เปิ้นชอบสะสมลูกหนี้ :laugh:
-
ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบ :laugh:
-
555 ไอ่วอกเก่ง
-
555 ไอ่วอกเก่ง
:laugh: :laugh: :laugh:
คริ คริ คริ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เห็นใจ อดีตหัวหน้าส่งอย่างมาก
ได้ระบายออกมาดีแล้ว มีคนรับฟัง
สงสัยเก็บเรื่องไว้ในใจ 20 กว่าปี ...โล่ง
ศิริพงษ์ เป็นหัวหน้าในใจพวกเราตลอดมาและตลอดไป
จำได้ตอนเลือกประธาน แอบใส่ชื่อคิงไปตวยแหละ
อยากให้ท่านได้ เหมาะสมที่สุดในโลก
ถ้าไม่มีใครซับน้ำตา กบน้อยซับน้ำตาให้นะ
ซับน้ำตาอย่างเดียวนะ น้ำว๊องไม่ซับนะ
โชคดีปีใหม่นะ ศิริพงษ์ ศิริกันธา หัวหน้ารูปหล่อ
ทั้งในอดีต และปัจจุบัน..... (ปัจจุบันหล่อแต่เขือ)
-
แด่ กบน้อย
คิงนี่เลือกสีตัวอักษรได้เหมาะกับชาวสีม่วงจริงๆ
ไม่คิดว่าคิงจะไปไกล จนกู่ไม่กลับขนาดนี้
ขอบใจที่เลือกฮา เป็นประธานไปใช้งานอะไรสักอย่าง
แต่คิงเขียน นามสกุลฮาผิดว่ะ ฮาเลยรอดไป
-
หา ฉลากคุ้มเกล้ายังไม่เจอวะ
-
เฮียครับว่างๆ ก่อนก็ได้ครับ บ่ซีเรียสครับเฮีย :laugh: