แด่ภรรยาสุดที่รัก
ตลอดปีที่ผ่านมา ผมพยายามฝากรักกับคุณถึง 365 ครั้ง
คือทุกวันเชียวหละ แต่ผมก็ทำได้แค่ 36 ครั้ง
คือเฉลี่ยประมาณ 10 วันต่อครั้งเท่านั้น
เพราะอะไรผมจึงทำงานไม่เข้าเป้า ? ต่อไปนี้คือเหตุผล
54 ครั้ง เอาผ้าปูที่นอนไปซัก
17 ครั้ง คุณเข้านอนดึก ทำให้ไม่มีเวลาพอ
49 ครั้ง คุณบ่นว่าเพลียมาก
20 ครั้ง บอกว่าอากาศร้อนเกินไป
15 ครั้ง คุณแกล้งทำเป็นหลับ
22 ครั้ง คุณบอกว่าปวดหัว
17 ครั้ง คุณกลัวว่าจะทำให้ลูกตื่น
16 ครั้ง คุณบอกว่ายังระบมไม่หาย
12 ครั้ง ตรงกับช่วงต้องห้าม ประจำเดือนคุณมา
19 ครั้ง คุณต้องตื่นแต่เช้ามืด กลัวเพลียเดี๋ยวตื่นไม่ไหว
9 ครั้ง คุณบอกว่าคืนนี้ไม่มีอารมณ์
7 ครั้ง ผิวถูกแดดเผา คุณบอกว่าแสบจนแตะเนื้อต้องตัวไม่ได้
6 ครั้ง คุณกำลังเพลินกับรายการดึกทางโทรทัศน์ ห้ามรบกวน
5 ครั้ง คุณไม่ยอม เพราะกลัวผมที่ทำมาใหม่ๆจะยุ่งเสียทรง
3 ครั้ง คุณบอกว่ากลัวเพื่อนบ้านจะได้ยินเสียงเวลาเราเมคเลิฟกัน
9 ครั้ง คุณบอกว่า เดี๋ยวแม่จะได้ยิน
และ 36 ครั้งที่ผมทำได้สำเร็จนั้น ก็ใช่ว่าจะได้ผลเป็นที่พอใจไม่ เพราะ :
6 ครั้ง คุณเอาแต่นอนเฉยๆเป็นท่อนซุง
8 ครั้ง คุณเอาแต่คอยเตือนให้ผมระวังเรื่องเพดานมีรอยแยก เดี๋ยวคนอยู่ข้างบนจะแอบดู
4 ครั้ง คุณเร่งให้ผมรีบๆทำจะได้เสร็จเร็วๆ
7 ครั้ง ผมต้องคอยปลุกคุณ บอกให้รู้ว่าผมเสร็จแล้วนะ
1 ครั้ง ผมกลัวว่าจะทำให้คุณเจ็บ เพราะรู้สึกว่าคุณขยับตัว
แด่สามีสุดที่รัก
ฉันคิดว่าคุณออกจะสับสนไปหน่อยกระมัง
ต่อไปนี้คือเหตุผลที่ว่า
ทำไมคุณถึงไม่สามารถทำให้ได้มากกว่านั้น
5 ครั้ง คุณเมาแอ๋กลับบ้าน แล้วพยายามไปเย่อกับแมว
36 ครั้ง คุณไม่ได้กลับบ้านเลย
21 ครั้ง คุณพยายามแล้วแต่จบไม่ลง เพราะอ่อนปวกเปียกเสียก่อน
33 ครั้ง แป๊ปเดียวคุณก็หลั่งเสียก่อนแล้ว
19 ครั้ง เจ้าน้องชายของคุณอ่อนแอ จนมุดเข้าไปไม่ได้
38 ครั้ง คุณทำงานอยู่จนดึก
10 ครั้ง คุณเกิดตะคริวกินที่นิ้วเท้าเสียก่อน
29 ครั้ง คุณอ้างว่าต้องตื่นแต่เช้ามืดเพื่อไปเล่นกอล์ฟ
2 ครั้ง คุณเกิดไปมีเรื่องนอกบ้าน แล้วถูกเตะผ่าหมากกลับมา
4 ครั้ง คุณดันรูดซิบไปติดเจ้าน้องชายเข้า
3 ครั้ง คุณเป็นหวัด น้ำมูกไหลตลอดเวลา จนไม่เป็นอันได้ทำอะไร
20 ครั้ง คุณลืมสิ่งที่คิดจะ ทำ ทั้งๆที่คิดเอาไว้ตลอดทั้งวัน
6 ครั้ง คุณหลั่งเลอะเทอะกางเกงนอนเสียก่อน ตอนอ่านหนังสือโป๊
98 ครั้ง คุณเอาแต่ดูการถ่ายทอดฟุตบอล กอล์ฟ ฯลฯ ทางโทรทัศน์
และที่บอกว่าพอมีอะไรกันได้
ฉันก็ยังทำให้คุณผิดหวังอีกนั้นขอบอกเหตุผลดังนี้:
เหตุผลที่ฉันนอนเฉยก็เพราะตอนนั้น คุณทิ่มผิดที่
คุณกำลังทำอยู่กับที่นอนรู้ไว้เสียด้วย
ฉันไม่ได้พูดถึงรอยแยกบนเพดาน
ที่พูดในตอนนั้นคือรอยแยกของฉัน
ฉันเตือนให้เอาเข้าถูกร่องถูกรอยนั่นต่างหาก
และตอนที่คุณรู้สึกว่าฉันกำลังขยับตัว
นั่นก็เพราะคุณดันผายลมออกมา
ฉันเลยต้องกลั้นลมหายใจน่ะสิ
