เรื่องเล่าโดย : Maroon Man หรือ อ้ายเด็จ มาลูน มว.24
เรื่องที่สอง-
-1-
ฤดูร้อนปี 2526 ปิดเทอมใหญ่
เพื่อนๆหลายคน ไปพักร้อนตามแหล่งต่างๆ
เพื่อนห้อง 2 หลายคน ไปแอ่วดอยเต่า (เคยเอาเรื่องมาเล่าแล้วในกระทู้นี้ ----->>>
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=mc24&topic=380 อิอิ)
บางคนเรียนพิเศษ เตรียมตัวสอบเอ็นทร้านซ์ในอีกหนึ่งปีข้างหน้า
ฯลฯ
แต่เพื่อนสมาชิกเรดแอนด์ไวท์กรุ๊ป
วิลเลี่ยม /เษมพจน์ /แต้ม-อมรฤทธิ์ /กิตติศาสตร์/นิวัตร และมณเฑียร ฯ
(เอ๋ อดิศักดิ์ นายเอากับเขาด้วยหรือเปล่า)
รวมกันช่วยมณเฑียรทำโปรเจ็กท์ใหญ่ชิ้นหนึ่ง
.ในปิดเทอมใหญ่หน้าร้อนปีนั้น...
-2-
มณเฑียร มีไอเดียจะจัดคอนเสิร์ทวงดนตรีคนตาบอดด้วย โดยจะชวนเพื่อนนักดนตรีวงดังๆในเชียงใหม่ มาร่วมแจมด้วย
ลักษณะงานเป็นคอนเสิร์ทการกุศล เก็บเงินค่าผ่านประตู โดยขอเช่าห้องจัดเลี้ยงโรงแรมปอยหลวง...
...แผนงานทุกอย่างเตรียมไว้แล้ว มณเฑียรเอ่ยปากให้ พรรคพวกเพื่อนๆเราที่ได้ออกนามไปแล้ว ช่วยงานในส่วนออกแบบสโลแกนงาน ตั๋วคอนเสิร์ท ป้ายผ้าติดรถแห่ โบรชัวร์แผ่นพับ เรียกว่า อะไรๆที่ ศรีสมเพ็ชร์กรุ๊ป เขาทำๆกันนั่นแหละ
(....สมัยนี้เขาเรียกว่า organizer กันแล้ว )
-3-
ครั้งหนึ่ง ระหว่างที่เบรนสตอมกันเรื่อง สโลแกนงาน เพื่อจะเอาไปต่อยอดทำโบรชัวร์ และป้ายติดรถแห่ และให้สัมภาษณ์ดีเจออกอากาศทางวิทยุ (แม่ของโอ๋-กิตติศาสตร์เป็นดีเจ) ฯ
ด้วยคงจะเพราะ คิดอะไรไม่ออก หรือ ฟังเพื่อนออกความเห็นมานานไม่สรุปลงตัวซะที มณเฑียรก็เอ่ยขึ้นว่า......
เอิ่ม...ผมว่า... ถ้ากึ๊ดชื่องานบ่อออก ก่อใจ้จื้องานว่า ไอ่บอดอยากดังก็ได้ครับ (ฮา)
แต่ในที่สุด ก็ได้ชื่องานว่า Boontuns Project บุญตันส โปรเจกต์ ....งานห่วยๆ เราไม่จัด!
อืมม์ ....impact มากๆ...
ผมมาทีหลัง ยังทันได้เคยเห็นป้ายโฆษณา โบรชัวร์งาน วางกองเหลือเป็นตั้งที่บ้านเษมพจน์ ช่างออกแบบได้สมกับเรียนได้เกรด 4 วิชาศิลปะกับมาสเซอร์ดำจริงๆ 555
(เป็นรูปที่ไดคัทจากนิตยสาร National Geographic ที่ไปเจอในห้องสมุด Usis นั่นแหละ เษมพจน์คงกะว่า copy หนังสือนอกมาคงไม่มีใครรู้ 555)
-4-
วิลเลี่ยมเล่าให้ฟังว่า
-งานนั้นเพื่อนๆช่วยกันเยอะ ต้อม-จันทราภรณ์ยังเคยนั่งรถแห่โฆษณา ไปแจกโบรชัวร์กันอยู่เลย
-ส่วนงานคอนเสิร์ทที่ รร.ปอยหลวงนั้น ขายบัตรได้น้อย ขาดทุนกันบาน ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะช่วงนั้น ลานสเก็ตกำลังเริ่มบูม
-หลังเสร็จงานนั้นแล้ว เพื่อนๆ พากันจัดงานเลี้ยงปลอบใจกันบนดอย และวิเคราะห์กันเอง สรุปกันเองได้ว่า ที่ไม่ประสบความสำเร็จเพราะปกติงานดนตรีที่จะให้วัยรุ่นวัยโจ๋ (เด็กฮาร์ดในสมัยนั้น)มาดิ้นกัน เขาจะจัดในงานวัด ไม่ค่อยมีใครจัดงานดนตรีในโรงแรมหรอก
-ตัวอย่างเช่น เวลา ศรีสมเพ็ชร์กรุ๊ป เขาจัดเวทีดนตรีล้อมผ้าในงานฤดูหนาวเชียงใหม่ หรือตามงานวัดงานปอยในสมัยนั้น เป็นธรรมชาติของวัยรุ่นจะทยอยกันมาออกันหน้างานและคอยดูว่ามีใครมามั้ง ถ้ามีคนมากันเยอะ ก็จะเป็นแรงจิตวิทยาหมู่ให้ตามแห่สมทบเข้าไปดูกันเยอะ
-แต่พอมาจัดงานดิ้นในโรงแรม วัยรุ่นเด็กฮาร์ดเลยงง ไม่รู้ว่าจะไปออกันที่ประตูโรงแรมกันดีมั้ย (ฮา) ชะดีชะร้ายเดี๋ยวเขาจะหาว่าแกนนำมาประท้วงปิดโรงแรมซะนี่ 555
...
-5-
หลังจากนั้น ได้ข่าวว่า มณเฑียรขึ้นล่องกทม.ทุกเสาร์อาทิตย์ เพื่อมาขายหวยใช้หนี้ค่าเช่าห้องจัดเลี้ยงของโรงแรม (ฮา)