ระหว่างที่รอผลสอบของวิทยาลัยแห่งนั้นเองการสอบเอ็นทรานส์ก็เริ่มต้นขึ้น
ผมเข้าสอบด้วยความไม่มั่นใจ ต่างจากการสอบเข้าวิทยาลัย...
เพราะการสอบเข้าวิทยาลัยแห่งนั้นสอบแค่เพียง 2 วิชา ก็คือ เลข และภาษาอังกฤษ ซึ่งผมค่อนข้างมั่นใจว่าทำได้
ส่วนการสอบเอ็นทรานส์นั้นต้องสอบถึง 5 วิชา นอกจากนี้คณะที่ผมเลือกเอาไว้คะแนนค่อนข้างจะสูงเอาการ
ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยแน่ใจว่าจะสอบได้ ซึ่งผมเฝ้าภาวนาให้เป็นอย่างนั้นซะมากกว่า
เพราะใจที่ล่องลอยไปหวังที่จะได้ไปเรียนที่ กรุงเทพฯ ซะมากกว่า
ช่วงเวลาที่รอผลสอบเอ็นทรานส์อยู่นั้นเอง เจ้า Destiny เกลอเก่าก็ได้กำหนดชีวิตผมต่อไปให้ห่างบ้านออกไปอีก
เมื่อเวลาของการประกาศผลสอบวิทยาลัยแห่งนั้นมาถึงด้วยความประหลาดใจในเช้าวันหนึ่ง
เมื่อเพื่อนคนหนึ่งของผมมาบอกผลให้ผมรู้ว่า...
"เฮ้ย!!! ก๊ำ ตื่นยังว่ะ"
"ตื่นแล้วโว้ย มีอะไรว่ะ มาแต่เช้าเลยนะเพื่อน ใครเป็นอะไรเหรอ"
"ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก เจ้าชิดมันโทรมาบอกฮาที่บ้านโว้ย ว่าคิงสอบติดวิทยาลัย...นะ"
"เหรอ แล้วเค้าจะมอบตัวกับสอบสัมภาษณ์เมื่อไหร่ว่ะ"
"มันบอกว่าวันนี้ว่ะเพื่อน"
"เฮ้ย! จริงดิ"
"ก็จริงดิว่ะ มันฝากบอกด้วยว่าเอ็งต้องหาทางลงไปรายงานตัวให้ทันนะโว้ย"
"ชิบ... แล้วฮาจะทำอย่างไรดีว่ะ"
เอาแล้วไงผมจะทำอย่างไรดีครับ ดีที่ว่าเจ้าเพื่อนผมคนนี้มาบอกตั้งแต่ 7 โมงเช้า ยังพอมีเวลาคิด
ผมเองก็อยากเรียนเป็นอย่างยิ่งซะด้วยซิ
"นายว่างป่ะ เดี๋ยวไปส่งฮาโทรศัพท์ที่หน้าปากซอยทีดิ" ผมรีบถามเจ้าเพื่อนที่มาส่งข่าว
หลังจากนั้นเจ้าเพื่อนก็ควบแมงกะไซด์ไปส่งผมที่ตู้โทรศัพท์หน้าปากซอย
เพื่อให้ผมได้ทำการเจรจากับคุณพ่อที่เคารพ และคุณนายแม่ที่รักอย่างรวดเร็ว
สำหรับรายละเอียดในการเจรจาผม ขออนุญาตไม่พูดถึงนะครับ
เนื่องจากเกรงว่าอาจมีเยาวชนนำไปเป็นแบบอย่างในการต่อรองกับผู้ปกครองได้
แต่ผลการเจรจามาพร้อมกับที่คุณนายแม่บึ่งรถเข้ามาหาผม พร้อมนำเงินค่าใช้จ่ายในการเดินทาง และมอบตัวมาส่งให้ในช่วงสายของวันนั้น
พร้อมกับไปส่งผมที่สนามบินเพื่อขึ้นเครื่องบินเดินทางไปมอบตัวกับทางราชการ อุ๊บ! ไม่ใช่ครับ กับทางวิทยาลัย
ทั้งกำชับเรื่องที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของญาติเท่าที่พอจะมี
แน่นอนครับรวมทั้งเบอร์โทรศัพท์ของป้าวิภาแม่ของปอยสาวน้อยในใจผมด้วย
แต่ยังครับไม่ใช่ตอนนี้ ผมยังไม่ได้เจอเธอในการเดินทางครั้งนี้หรอกครับ ครั้งนี้ได้แค่โทรศัพท์คุยกันเท่านั้นเอง