พอจะจำได้คลับคล้ายคลับคลา พ.ศ.2519
เหตุการณ์วันนั้น...
เมื่อวันที่ 14 ,15 ตุลา 19 ...
ไม่ใช่ครับไม่ใช่ ผมจำผิด ไปจำเอาเพลงเพื่อชีวิตวงคาราวานมา ขออภัย
...
เอาใหม่...บิ้วด์อารมณ์หน่อยนะ................ย้อนเวลาไปนานนนนนน....ชั่วอายุเด็กคนหนึ่ง
........
........
น่าจะราวๆ พ.ศ.2519 (เลขเก้า) ก้าวสู่รั้ว มงฟอร์ตประถม ถนนช้างคลาน ด้านหลังติดสุสาน ด้านหน้าเป็นป่าไมยราบ...
........
ผมย้ายตามบิดาและมารดาซึ่งรับราชการอยู่ที่เชียงใหม่ หลังจากที่จบชั้น ป.1 จาก จ.น่าน
คุณพ่อและคุณแม่คงจะมองเห็นแววตาซื่อๆ(บื่อ)ของเด็กต่างจังหวัดอย่างผม และวางแผนจะให้ขยับมาอยู่เมืองหลวงอันดับสองของประเทศดีกว่าอยู่ท่ามกลางควันของสงคราม((ว่าเข้าไปนั่น)1*) จึงเห็นควรให้ย้ายเข้ากรุงโดยรถแลนด์โรเวอร์(ของหลวง) มุ่งหน้าจังหวัดเชียงใหม่ ผ่านโค้งมรณะ หุบเหวทุรกันดาร ขึ้นเขาลงห้วย
ด้วยเวลากว่า 12 ชั่วโมง ทางรถยนต์ในสมัยนั้น ไปถึงเชียงใหม่ในช่วงฤดูซัมเมอร์(แอ่นแล้)
ก็ให้เข้าเรียนภาคฤดูร้อนที่โรงเรียนอนุบาลสุเทพร่วมกับน้องสาว ซึ่งเรียนอนุบาลที่นี่อยู่ก่อนแล้ว 1 ปี นัยว่าเพื่อเป็นการปรับตัวเข้าสู่สังคมเมือง ทั้งๆที่ผมจบ ป.1 มาแล้ว ทำไม...ทำไม แต่ที่นี่ทำให้ผมได้พบกับเพื่อนคนหนึ่ง...(2*)
........
ทุกอย่างถูกวางแผนไว้หมดแล้ว...หมากเกมนี้ต้องเดินต่อไป
สงกรานต์ ปี 19 เป็นสงกรานต์ที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับความเป็นวันสงกรานต์ไม่ได้เลย เพราะวุ่นวายมากๆ
ต้องแต่งตัวในชุดนักเรียนไปตามสถานที่แปลกๆ พร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ เท่าที่จำได้ก็คือ อาคารแห่งหนึ่งที่มีต้นสนเยอะๆ และมีคุณลุงในชุดคลุมสีขาวยาวตลอดตัวยิ้มทักทายอย่างใจดี และผมก็เคารพท่านตามธรรมชาติ...ที่ไม่เกี่ยวกับต้นสน(อ้อ สมัยนั้นผมไม่รู้จักต้นสนหรอก..แม่เป็นคนบอก)
ท่านพาเข้าไปนั่งในห้องทำงาน ซึ่งอาคารทำด้วยไม้ มีสนามกว้างๆอยู่ข้างหน้าอาคาร นอกจากนั้นผมไม่ได้ดูหรอกว่ารอบๆข้างเป็นอะไรแต่รู้สึกว่าคนหายไปไหนหมด...
ความทรงจำที่เหลือดับวูบหายไป.....
........
ตัดภาพกลับมาอีกสถานที่หนึ่ง
........
เป็นโรงเรียนครับ คุณแม่บอกผมอย่างนั้น
โรงเรียนมงฟอร์ตไงลูก ลูกจะได้มาเรียนที่นี่ เป็นโรงเรียนที่ดีมีเพื่อนๆมากมาย สนามก็กว้างคุณครูก็ใจดี...ผมจำได้แค่นี้
........
ภาพตัดกลับมาเมื่อผมยืนอยู่หน้าห้องเรียนห้องหนึ่ง
ความรู้ ของเด็ก ป.1 มองเห็นเลขหน้าห้องเป็นเลข 1 กับ 5 ตรงกลางเป็นเส้นตรงเฉียงๆ ไม่เข้าใจ...
มีคุณครูหน้าตาไม่ค่อยคุ้นคล้ายๆแขก แต่พูดจาชัดเจนด้วยภาษาไทย กล่าวแนะนำผม ที่ยืนงงๆอยู่หน้าห้องต่อเพื่อนๆที่กำลังส่งเสียงดังเจี๊ยวจ้าวในห้องเรียน
ผมไม่ได้ยินอะไรเลยในตอนนั้น คงหูดับไปชั่วขณะ มีแต่สายตาที่กวาดมองไปทั่วห้อง เหมือนจะมองหาสิ่งยึดเหนี่ยว
แล้วผมก็พบกับเขา(2*) เพื่อนคนนั้นเอง...
หมายเหตุ-1* : พ.ศ.2519 กำลังทหารรัฐบาล เกิดการปะทะกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยอย่างหนักที่ ชายแดน ไทย-ลาว บ้านห้วยโก๋น อ.ทุ่งช้าง
จ.น่าน
2* : หมอ(ริมดอย) จิระวัฒน์ วัชรปรีชา